ฉันนอนคิดมาหลายวัน พูดกันตามตรงเลยคือ นอนไม่หลับ 

ฉันนอนคิดว่า ครั้งนี้มันจะเป็นรักครั้งสุดท้ายของฉันหรือเปล่า ?

ฉันนอนคิดหลายต่อหลายคืนว่า ปัจจัยอะไร ที่ทำให้ฉันต้องหาเรื่องไปทะเลาะกับแฟนของฉัน

ฉันนอนคิดแทบจะทุกเวลา และสุดท้าย ฉัน.. ได้รู้ว่ามันมาจาก

“ความงี่เง่าของฉันเอง”

ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่า การที่เขาต้องมาทนฟัง ฉันท้าเลิกมันจะบั่นทอนอะไรเขามากแค่ไหน สิ่งที่ฉันคิด และสิ่งที่ฉันพูด มันตรงกันข้ามเสมอ

การที่ฉันบอกเลิกบ่อยๆ มันเป็นเพียงอารมณ์ที่ฉันอยากให้เธอใส่ใจฉันมากขึ้น และฉันกำลังเหงา..

จนกระทั่งวันหนึ่ง ที่เธอไม่อาจจะทนต่อความงี่เง่าของฉันไหว เธอจึงเลือกที่ตอบรับกับข้อเสนอการเลิกครั้งที่ 5 ของเรา และเธอก็หายไป..

เธอหายไปจากกิจวัตรประจำวันของฉัน..
เธอหายไปจากไลน์ของฉัน..
เธอหายไปจากมิสคอลของฉัน..

แต่เธอไม่ได้หายไปจากใจของฉัน

ฉันคิดถึงเธอ...