สับสน
ก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่? มันดีกับใจแล้วหรือยัง? ใจอยากทิ้งสิ่งที่มันตอกย่ำว่ามันเป็นไปไม่ได้ ใจก็อยากเก็บบางอย่างที่กำลังหวังอยู่ตอนนี้ !!! รู้นะว่ามันผิด แต่ก็ยังจะทำ !!! รู้นะว่ามันเจ็บแต่ก็ยังจะทำ !!! พอเลิกที่จะไม่ทำ แล้วเดินหน้าทำสิ่งที่เราหวังและมีความสุข พอหันหลังกลับมาอีกที เอ้า!!! นี้ฉันผิดหรือที่ทิ้งสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้!!! สุดท้าย ฉันก็กำลังทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ กับ สิ่งที่หวัง ไปพร้อมๆ กัน
สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ พอทำแล้วรู้สึกมีความสุข แต่พอจะหยุด เอ้า!! แล้วความสุขฉันหายไปไหน พอรู้ตัวอีกที มันก็ถล่ำลึกเกินกว่าจะปีนขึ้นมาจะหลุมลึก รู้สึกเหมือนโดนผลักลงไป เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ = อย่าให้ความหวัง
สิ่งที่หวัง พอทำแล้วมีความสุข ทำแล้วสบายใจ ไม่ใช้เพราะรัก ไม่ใช้เพราะปลื้ม แต่แค่ชอบ อยากทำให้ อยากเห็นว่าสิ่งที่เราหวังมันจะรู้สึกดีหรือมันจะรู้สึกแย่ ถ้าโชคดีสิ่งที่หวังคงยิ้ม ถ้าโชคร้าย ก็คงถูกตำหนิ !!!
สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ พอทำแล้วรู้สึกมีความสุข แต่พอจะหยุด เอ้า!! แล้วความสุขฉันหายไปไหน พอรู้ตัวอีกที มันก็ถล่ำลึกเกินกว่าจะปีนขึ้นมาจะหลุมลึก รู้สึกเหมือนโดนผลักลงไป เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ = อย่าให้ความหวัง
สิ่งที่หวัง พอทำแล้วมีความสุข ทำแล้วสบายใจ ไม่ใช้เพราะรัก ไม่ใช้เพราะปลื้ม แต่แค่ชอบ อยากทำให้ อยากเห็นว่าสิ่งที่เราหวังมันจะรู้สึกดีหรือมันจะรู้สึกแย่ ถ้าโชคดีสิ่งที่หวังคงยิ้ม ถ้าโชคร้าย ก็คงถูกตำหนิ !!!
Written in this book
สวัสดีความทรงจำ
เราทุคนมักมีความทรงจำต่างๆมากมายผ่านเข้ามาเสมอ แต่พอย้อนกลับมานึกถึงก็แปลกใจว่า ทำไมมันตลกจัง!!!