กาแฟกับไอศครีมซักลูกนี่เข้ากันดีนะว่ามั้ย

นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้พูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ 

ชีวิตช่วงมหาลัยเหมือนจะมีเรื่องวุ่นวายและสับสนเต็มไปหมด

เราจีบผู้หญิงคนนึง เราเรียนเซคอังกฤษเดียวกัน

เธอดูน่ารัก รอยยิ้มของเธอสามารถหยุดให้โลกทั้งใบหยุดหมุน

เราทักเธอไปบ่อย

แต่สุดท้ายเราก็ไม่สมหวัง

เรากลัวความรักจากวันนั้น

เรากลัวการเริ่มต้นใหม่กับใครซักคน

ความสัมพันธ์เป็นเรื่องที่ดูบอบบาง

ทั้งตอนเริ่มต้นและสิ้นสุด

เราไม่คิดจะเริ่มต้นใหม่หรือรู้สึกกับใครอีกแล้ว




ย้อนเวลากลับไปก่อนหน้านั้นประมาณ1เดือน

เราเจอเพื่อนผู้หญิงคนนึง

เค้าดูเป็นคนตลก

เราสนิทกันตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้

อาจจะเป็นเพราะเราชอบอะไรเหมือนๆกัน

แล้วเราก็เข้าใจความรู้สึกของกันและกันได้อย่างน่าประหลาดใจ

เรานั่งร้านกาแฟด้วยกันจนดึกดื่น

มีเพียงประโยคสนทนาและความเงียบ

เรามองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น

และความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้นในใจเรา

เราบอกไม่ได้ว่ามันคือความชอบหรือเปล่า

หรือเราควรจะเรียกมันว่าอะไร

เรารู้แค่เพียงว่ากำแพงในใจที่ไม่เชื่อในความรักมันพังทลายลงไปแล้ว

เรื่องราวของคนที่เคยผ่านเข้ามาในอดีตก็หายไปแล้วเช่นกัน

เราอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้

แค่เพียงมีเธออยู่ตรงนี้ก็ไม่ต้องการใครอีก

ไม่ว่าจะฐานะอะไรก็ตามที

เธออาจจะเป็นไอศครีมเย็นๆ

และเราเป็นเอกเพรซโซ่ร้อนๆ

พอเอามากินรวมกันก็อร่อยแบบเข้ากันดี


เราอาจจะแตกต่าง 

เราหวานแต่เธอขม

แต่ทุกเวลาที่อยู่กับเธอ

เราเติมเต็มกันและกันอย่างน่าประหลาด

เราเติมเต็มความขมให้เธอไม่หวานเลี่ยน

เธอเติมเต็มความหวานให้เราไม่ขมเศร้า

ฟังดูหอมหวาน

แต่อย่างที่บอก ว่าความสัมพันธ์เป็นเรื่องที่บอบบาง

เดินเกมผิดเราอาจจะแพ้ตลอดไป

เรามองดูเธอจากตรงนี้

อยากดูแลและเอาใจใส่ 

เราอยากให้เธอมีความสุขมากๆ

เพราะรอยยิ้มของเธอสดใสกว่าดาวดวงไหนๆ

ระยะห่างแค่นี้ก็เพียงพอจะทำให้เรามีความสุขได้แล้ว

ขอบคุณมากๆนะ

:)