เช้าวันหนึ่งเราถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงโทรศัพท์จากลุง
ปลายสายเริ่มพูด เพียงประโยคสั้นๆ แต่ได้ใจความ

โหล พ่อมึงตายแล้วนะ
ได้ยินแค่นั้นหูมันก็ดับ ไม่ได้ฟังอะไรต่อ 
เดินออกไปนอกบ้าน ตรงที่พ่อชอบอ่านหนังสือพิมพ์ประจำ 
.
.
.
.
.
.
.

อ้าวก็นั่งอยู่นี่ไง(คิดในใจ) 
ยืนโทรศัพท์ไปให้พ่อ คุยสักพักก็วางสาย
ขณะนั้นก็มานึกขึ้นได้ว่า ลุงคงหมายถึงพ่อเราจริงๆ
พ่อแบบพ่อจริงๆ ที่เจอกันไม่เกินแปดครั้งตลอดระยะเวลาสิบปีเห็นจะได้
ตั้งแต่พ่อกับแม่หย่ากัน 
ซึ่งไม่ใช่พ่อที่เป็นลุง
ลุงที่เป็นสามีของป้า
ป้าที่เปรียบเสมือนแม่
เป็นคนละแม่กับแม่ของเราจริงๆ