ตั้งแต่ที่เธอหายไปจากวงโคจรของชีวิตผม
2.02 a.m. | ระเบียงห้อง
สายลมพัดมาอย่างเย็นยะเยือก
สิ่งที่ตามมาก็น่าจะเป็นเม็ดฝน
: เอาอีกแล้วมึง จะบิ้วให้กูเหงาอีกแล้ว
ตั้งแต่ที่เธอหายไปจากวงโคจรของชีวิตผม
รู้สึกว่าความหงอยเข้าปกคลุมร่างกายเป็นเท่าตัวเลยครับ แน่นอนว่าไม่มีเธอคนเดิมมาคอยบอก "สู้หน่อยเว้ย" ตอนที่ผมท้อจนจะเป็นบ้า ต่อให้ใครมาบอกว่า "กูก็พูดให้มึงได้" แน่นอนคำพูดเดียวกันแต่นั่นไม่ใช่เธอ มันแทนกันไม่ได้ครับ
จะว่าไปคำพูดของเธอนี่อย่างกับยาวิเศษเลยนะ ช่วยให้คนอย่างผมรู้สึกดีขึ้นได้ในพริบตา
ฝนเริ่มตกแรงขึ้นเรื่อยๆ
: มึงนี่มันฆาตรกรตัวร้ายชัดๆ
: มึงกำลังทำให้ความเหงากูเป็นทวีคูณ !
ตั้งแต่ที่เธอหายไปจากวงโคจรของชีวิตผม
หลอดพลังงานในร่างกายของผมก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ จนตอนนี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเริ่มจะหมดลงไปทุกที ผมไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรก็ตาม ใช่ครับรวมไปถึงทุกอย่างที่ผมรัก
ยัง ฝนมันยังไม่ยอมหยุด และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดในเร็วๆนี้
: งั้นมึงก็ตกหนักๆไปถึงตอนเช้าเลยนะ
: อย่างน้อยก็ช่วยลบล้างความผิด ช่วยให้กูได้หลับสบายหน่อย
ตั้งแต่ที่เธอหายไปจากวงโคจรของชีวิตผม
ผมเข้าใจดีว่าผมต้องอยู่กับความเป็นจริง(โดยไม่มีเธอ) แต่ใจผมมันก็ยังคิดถึงอยู่ดีแหละครับ โดยเฉพาะตอนนี้ที่ฝนโหมกระหน่ำลงมา หลายๆเรื่องวกกลับเข้ามาในความคิด หน้าตาและรอยยิ้มสวยๆของเธอผุดขึ้นในหัวผมเป็นระยะ นั่งใจลอยไม่มีสติ
พอมีสติก็คิดขึ้นได้ครับ
จะนั่งตากฝนทำไมหละวะ !
ไปนอนดีกว่าครับ เสียเวลามานานแล้ว
หวังว่าฝนที่ตกจะช่วยให้ผมหลับสนิท
หวังว่าตื่นขึ้นมาหลอดพลังงานของผมจะเพิ่มขึ้นมาบ้าง
ผมจะพยายามผ่านเรื่องยากๆไปให้ได้นะครับ
โดยเฉพาะการคิดถึงเธอ
☺
________ มนุษย์ลูซเซอร์
สายลมพัดมาอย่างเย็นยะเยือก
สิ่งที่ตามมาก็น่าจะเป็นเม็ดฝน
: เอาอีกแล้วมึง จะบิ้วให้กูเหงาอีกแล้ว
ตั้งแต่ที่เธอหายไปจากวงโคจรของชีวิตผม
รู้สึกว่าความหงอยเข้าปกคลุมร่างกายเป็นเท่าตัวเลยครับ แน่นอนว่าไม่มีเธอคนเดิมมาคอยบอก "สู้หน่อยเว้ย" ตอนที่ผมท้อจนจะเป็นบ้า ต่อให้ใครมาบอกว่า "กูก็พูดให้มึงได้" แน่นอนคำพูดเดียวกันแต่นั่นไม่ใช่เธอ มันแทนกันไม่ได้ครับ
จะว่าไปคำพูดของเธอนี่อย่างกับยาวิเศษเลยนะ ช่วยให้คนอย่างผมรู้สึกดีขึ้นได้ในพริบตา
ฝนเริ่มตกแรงขึ้นเรื่อยๆ
: มึงนี่มันฆาตรกรตัวร้ายชัดๆ
: มึงกำลังทำให้ความเหงากูเป็นทวีคูณ !
ตั้งแต่ที่เธอหายไปจากวงโคจรของชีวิตผม
หลอดพลังงานในร่างกายของผมก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ จนตอนนี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเริ่มจะหมดลงไปทุกที ผมไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรก็ตาม ใช่ครับรวมไปถึงทุกอย่างที่ผมรัก
ยัง ฝนมันยังไม่ยอมหยุด และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดในเร็วๆนี้
: งั้นมึงก็ตกหนักๆไปถึงตอนเช้าเลยนะ
: อย่างน้อยก็ช่วยลบล้างความผิด ช่วยให้กูได้หลับสบายหน่อย
ตั้งแต่ที่เธอหายไปจากวงโคจรของชีวิตผม
ผมเข้าใจดีว่าผมต้องอยู่กับความเป็นจริง(โดยไม่มีเธอ) แต่ใจผมมันก็ยังคิดถึงอยู่ดีแหละครับ โดยเฉพาะตอนนี้ที่ฝนโหมกระหน่ำลงมา หลายๆเรื่องวกกลับเข้ามาในความคิด หน้าตาและรอยยิ้มสวยๆของเธอผุดขึ้นในหัวผมเป็นระยะ นั่งใจลอยไม่มีสติ
พอมีสติก็คิดขึ้นได้ครับ
จะนั่งตากฝนทำไมหละวะ !
ไปนอนดีกว่าครับ เสียเวลามานานแล้ว
หวังว่าฝนที่ตกจะช่วยให้ผมหลับสนิท
หวังว่าตื่นขึ้นมาหลอดพลังงานของผมจะเพิ่มขึ้นมาบ้าง
ผมจะพยายามผ่านเรื่องยากๆไปให้ได้นะครับ
โดยเฉพาะการคิดถึงเธอ
☺
________ มนุษย์ลูซเซอร์