"คุณ" ผู้เป็นเสมือนความฝันในทุกๆครั้งที่ฉันหลับตาลง...

มีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเคยพูดกับฉันว่า..

"แค่ได้เก็บเค้าไว้ในความทรงจำมันก็ดีมากแล้วไม่ใช่หรือ ?"

"ฉัน" คนโง่ที่ เ ค ย เอาแต่วิ่งไล่ตามแดนดี้ไลออนที่ปลิวไปตามกระแสลมอย่างมีความหวัง...


ในวินาทีแรกที่ฉันเริ่มจะเข้าใจหัวใจตัวเอง..

กลับเป็นวินาทีสุดท้ายระหว่างเราสองคน

เมื่อรู้ตัว.. ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว


คำพระท่านว่า.. สิ้นบุญวาสนาต่อกัน

แต่อย่างน้อย.. เราก็ยังเคยมีวาสนาต่อกัน



ฉันได้แต่หวังว่า..

ช่วงเวลาเหล่านั้นจะเป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำที่ดีของคุณ

ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ.. คุณในฝัน