ท้ายการสัมมนาคือช่วง Q&A ซึ่งเปิดโอกาสให้ผู้ฟังสัมมนาได้ซักถามข้อสงสัยจากหัวข้อที่วิทยากรได้พูดไป

ปกติเป็นแบบนั้น...แต่วันนี้ไม่เป็นแบบนั้น...

วันนี้ พุธมีโอกาสได้ต้อนรับกลุ่มคนทำงานจากบริษัทดาวเคราะห์แคระ จำนวน 100 ท่านค่ะ

ชาวดาวเคราะห์แคระติดต่อบริษัทพุธมาเมื่อสัปดาห์ก่อน ว่าอยากมาดูงานที่บริษัทเมอร์คิวรี่ เรื่องการให้บริการเส้นทางสำหรับโคจรระยะ 57 ล้านกิโลเมตรจากดวงอาทิตย์*

(*ประเภทธุรกิจเป็นเรื่องแต่ง ส่วนสถานการณ์เป็นเรื่องจริง)


พุธก็ตกใจ เพราะห้องปฏิบัติการของเมอร์คิวรี่ ไม่ใหญ่พอที่จะจุคนได้ถึง 100 คน

ผู้ติดต่อตอบทางโทรศัพท์ "อ๋อ เข้าดูงานจริงไม่ถึง 100 คนหรอกค่ะ มีแค่ 17 คน"

"เอ๋?" พุธงง "แล้วคนที่เหลือล่ะคะ"

ไม่สิ ที่อยากถามคือ 83 คนที่เหลือน่ะ มาทำไม?

เขาบอกว่าเพื่อให้พุธเห็นภาพชัดขึ้น เขาจะส่งกำหนดการฝั่งเขามาให้พุธอ่าน ซึ่งกำหนดการคือ...


10 AM - เดินทางถึง บริษัมเมอร์คิวรี่ ศึกษาดูงาน


12.00 PM - เดินทางไปร้านอาหารดวงจันทร์

จบกิจกรรม...

หืมมมม กิจกรรมครึ่งวันเสร็จเหรอ แถมร้านอาหารดวงจันทร์คือร้านอร่อยที่อยู่ข้างบริษัทเมอร์คิวรี่นี่ฝ่า...เหมือนเอาเรามาอ้างเพื่อจะได้ออกมาเที่ยวและกินข้าวข้างนอกกันเลยเนอะ อืมมม อะๆ เข้าใจก็ได้ มาฟังเรา 2 ชั่วโมงพอ ฟังนาน ๆ อาจจะน่าเบื่อ โอเค ๆ

หลังจากคุยเสร็จ พุธก็เตรียมพรีเซ้นต์ เตรียมห้องรับรอง 83 คนที่เหลือด้วย เตรียมของที่ระลึกอย่างดี เตรียมสต๊าฟไว้คอยดูแลคนจำนวนมาก

.
.
ในที่สุด วันศึกษาดูงานก็มาถึง

พุธและทีมงานแต่งหน้าแต่งตัว ตั้งแต่เช้า และเริ่มจัดคนรอต้อนรับตั้งแต่ 9.00 น.

9.30...9.45...10.00...10.30...10.45...11.00...นาฬิกา...ผ่านไป

เฮ้ย นี่มันก็ 11 โมงแล้ว ทำไมยังไม่มาวะ

พอทีมงานโทรไปถาม ปลายสายบอกว่ารวมพลช้า แถมรถติด ก็เลยจะไปถึงเมอร์คิวรี่ช้าหน่อย

อ่อออ...ไม่หน่อยอาาา ถึงเวลาโคตร ๆ

พูดไม่ออก ก็ทำใจไป รอไป

พวกเขามากันตอน 11.30 น. พอมาถึงพวกเราก็เชิญไปที่ห้องรับรองเพื่อเริ่มงานเลย แต่...

คนเดินทางมาไกล พอมาถึงต้องเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา บางคนอยากดื่มกาแฟ

แหม่...

ทีม PR (นักประชาสัมพันธ์) ไม่สนใจแล้ว ขอเริ่มงานเลย พูดเลย ชาวดาวเคราะแคระค่อย ๆ ทยอยเข้ามาฟัง เราก็รีบพูดเพื่อจะได้รีบเกณฑ์ 17 คนไปห้องปฏิบัติการอย่างรวดเร็ว เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาอยากไปร้านอาหารดวงจันทร์ เพื่อกินมื้อเที่ยง

คือเห็นกำหนดการแล้วพุธรู้เลยว่า พวกเขาอยากกินมื้อเที่ยงภายในมื้อเที่ยง ไม่อยากต้องมาลากท้องไปบ่ายคล้อย มันไม่ถูกต้องตามนาฬิกาชีวิตด้วย
 
พอทีม PR อธิบายการให้บริการเส้นทางสำหรับโคจรระยะ 57 ล้านกิโลเมตรจากดวงอาทิตย์จบแล้ว ก็ถึงช่วง Q&A ถามตอบ

"มีท่านใดอยากถามอะไรเพิ่มเติมไหมคะ?" พุธถาม ในใจคิดว่าคงไม่มีใครอยากถามหรอก พวกเขาน่าจะอยากรีบจบงานแล้วไปกินมื้อเที่ยง

แต่ปรากฏว่ามีคนยกมือละเหวย

"เชิญค่ะ" ส่งไมค์ให้

"ขอถามหน่อยค่ะ ว่า พวกเราเนี่ย จ่ายค่าบริการเพื่อโคจรกับทางเมอร์คิวรี่มามาก ไม่มีเงินคืนให้บ้างเหรอคะ"

หือ?
หือ?
หือ?!

เจ้ถามอะไรของเจ้เนี่ย
ถามบริษัทที่ทำงานหนักแทบตาย เพื่อจะมีรายได้มาจ่ายพนักงาน และพอจะมีกำไรมาหมุนเวียนการลงทุน ว่าไม่มีเงินคืนลูกค้าให้หน่อยเหรอ เนี่ยนะ!

บริษัทน่ะ มีโครงการดูแลสังคมและสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ซึ่งพวกนี้ก็เอากำไรตัวเองไปพัฒนา ไหนจะภาครัฐที่มาขูดเงินอีก และเงินที่ให้ภาครัฐไป ก็เอาไปพัฒนาสังคมและประเทศชาติต่อ

นี่อยากจะกรี๊ดมาก แต่ก็ต้องตอบด้วยใบหน้ายินดีให้บริการข้อมูลตามสไตล์นัก PR ว่าเราคืนสังคมเสมอ คืนในรูปแบบไหน

ไม่ได้ห้ามโลภนะ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาถามแบบนี้ มันเสียมารยาท!

พอพุธตอบจบ อีกคนก็ถาม นี่แอบดีใจที่จะได้เปลี่ยนเรื่อง

แต่เขากลับพูดใส่ไมค์ว่า "ลดค่าบริการหน่อยสิ"

ในใจพุธนี่คิด "คุณก็ไม่ต้องใช้บริการสิ" "คุณก็ไม่ต้องโคจร"

...ซึ่งพูดไม่ได้...ทำได้แต่แจงให้เขาทราบว่า ค่าบริการนี้ราคาถูกแล้ว เพราะโดนควบคุมโดยภาครัฐ ในขณะที่บริษัทเมอคิวรี่ต้องใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีที่ทันสมัยเสอ บลาห์ บลาห์ บลาห์ เอาความจริงมาพูดกัน

เฮ้อ...เสียมารยาทจัง ทำไมถึงเสียมารยาทแบบนี้

คำถามไม่ได้เกี่ยวกับหน้าที่หรือธุรกิจหลักที่ทีม PR อธิบายไปเลย ที่สำคัญไม่ตรงกับวัตถุประสงค์ของการมาดูงานครั้งนี้ด้วย
.
.
.
จากนั้นก็ถึงเวลาที่ทั้ง 17 คนต้องลงไปดูห้องปฏิบัติการ แต่ไป ๆ มา ๆ อีก 83 คนขอลงไปดูด้วย

โดยให้เหตุผลว่า

"ลงไปพร้อมกันเลย จะได้ขึ้นรถไปร้านอาหารดวงจันทร์พร้อมกันทีเดียว"

เฮ้อ

เอวัง