พอยื่นเงินให้วินปั๊ป จะหยิบบัตรบีทีเอส เอ้ยยยยย ลูปไปทุกส่วนของตัวและกระเป๋า อ่าวแยกไว้แล้วลืม  ฉันจะทำยังไงไม่มีตังสักบาท  ออกจากบ้านมาแล้ว

คิดช้อย

1. ยอมเดินกลับบ้านไปหยิบกระเป๋าตัง  ใช้เวลาเดินประมาณ 15 นาที + ไม่ได้ทาครีมกันแดด จะผิวถูกยูวี  แล้วก็เมือกๆไปหาลูกค้า    อื่ม.....

2.ฉันจะไม่ยอมหวะ กว่าจะเดินไปนั่งวินเสียมาอีกรอบ  มันต้องมีวิธีดิ  แอพพลิเคชั่นอันเลื่องชื่อเรื่องการโอนเงินก็ลอยขึ้นมา  นี่ไงก็ไปขอความช่วยเหลือน้องที่เค้าเตอร์บีทีเอสโอนเงินผ่านแอพแลกขอเงินสดกลับมา    แกแต่แกเป็นใครวะ  เขาจะให้ไหม  หน้าบางอีกกกกก

เอาว่ะ  ถามไปก่อนก็ไม่เสียหายไร ไม่ได้ก็ไม่ได้ก็เบอร์1  

สิ่งที่ได้คือ 
1.รู้เลยว่าค่าคลองชีพสูงสัดๆ(ขออนุญาติหยาบ)  วันนี้ใช้เงินไป500 บาท  เพราะเสียเต็มๆกับค่าบัตรบีทีเอสที่ไม่ได้เป็นเที่ยวเหมา ไปกลับก็เท่าไหร่ไหนจะใต้ดินอีก รวมๆนี้200 บาทเลยย

2.ฉันวางแผนต้องเหลือเงินไม่งั้นเด่วกลับบ้านไม่ได้  เห็นตัวเองเลยอะ ตามใจตัวเอง อยากกินอะไรก็กิน ซื้ออะไรก็ซื้อแค่เลือกถูกไว้ก่อน  ควรกลับมาทบทวนบัญชีรายวันของตัวเองมากๆ และตั้งใจว่าจะไม่ซื้อจุกจิก สรุปเผลอซื้อ ขนม นำ้หวานไป40บาทจนได้ ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าเธอต้องมีสติไม่กินขนมเด่วเงินไม่เหลือกลับบ้าน กับกันใช้จ่ายกระทันหันระหว่างทางอีกเพราะไม่มีบัตรเครดิต

3.เราใช้ชีวิตชะล่าใจ เหมือนแบบมีบัตรก็มีทุกอย่าง ลืมเลยถ้าไม่พกก็ไม่เหลืออะไรเลยนะ

4.วัดใจหน้าบาง ไม่ได้เงินนะ