หญิงสาวเดินทางมาถึงเกาะที่เธอเฝ้าฝัน
และตั้งใจจะลงหลักปักฐาน

เกาะที่มีต้นไม้ชุ่มชื้นเย็นสบาย หาดทรายสีขาว นำ้ทะเลสีนำ้เงินอมเขียวน้อยๆใสสะอาด หมู่ปลาเล็กใหญ่ และปะการังหลากชนิดที่ชายหาด เป็นไปอย่างที่เธอต้องการทุกอย่าง เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอย่างหาอะไรมาทดแทนเทียบกับมันไม่ได้

เมื่อผ่านไป จนถึงเวลาอันเหมาะสม
เธอออกเดินสำรวจด้านหลังของเกาะ
แล้วพบว่า


มันกลับเป็นทะเลทรายแห้งแล้ง
แบบที่เธอเกลียดที่สุด


"เราจะอยากลงหลักปักฐานที่เกาะสักแห่งที่เราเลือกแล้ว
มิใช่เพราะมันสวยงามไร้ที่ติ
แต่เพราะเรายอมรับตำหนิที่มันมีอยู่"


แต่หญิงสาวไม่ยอมรับ

เธอเริ่มลงมือปลูกต้นไม้ ทำตั้งแต่เช้ายันคำ่
อยู่นานแสนนาน


จนเธอเรียนรู้และลืมไปว่า ต้นไม้ที่ขึ้นในทะเลทรายได้นั้น
ไม่เคยเปนต้นไม้ที่เธอชอบเลย



มันช้าไปแล้วที่เธอจะส่งสัญญาณเรียกคนให้มาพบแล้วพาออกจากเกาะนี้
หรือ
มันช้าไปแล้วที่เธอจะเอาใจที่ยกให้เกาะนี้ไปกลับคืน



เธอจึงลงมือปลูกต้นไม้ต่อไป
เผื่อพระเจ้าจะเมตตา
และส่งนำ้ตาวิเศษสักหยดมาแทนที่นำ้ตาของเธอและทำให้ต้นไม้นั่นงอกงาม