เปล่า ก็แค่ชวน

อะไรทำให้ผมไม่ยอมพูดตรง ๆ
อะไรทำให้ผมต้องวางท่า

ความรู้สึกอยากเอาชนะมันติดตัวผมมาตลอด แต่ผมก็ไม่ชอบที่จะแสดงมันออกมา ผมแค่อยากเป็นคนที่ ชนะโดยไม่ต้องโอ้อวด

ผมเชื่อว่าความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นกับหลาย ๆ คนอยู่บ่อย ๆ มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีเท่าไร แต่ผมว่ามันเป็นการฝึกความอดทนที่ดี

ผมไม่รู้ผมเป็นอะไร แต่ทุกครั้งที่ผมมีความต้องการเอาชนะ ต้องการความรัก ต้องการความสนใจ ผมกลับเลือกที่จะไม่พูดมัน ไม่แสดงความต้องการนั้นออกมาแม้แต่น้อย ผมแค่รู้สึกว่า ผมอยากให้คนรอบตัวรู้สึกถึงความรู้สึกของผมได้ด้วยตัวเอง

แต่นั่นแหละครับ มันไม่เคยเกิดขึ้น

---

ทั้งหมด มันคงเป็นจุดเริ่มต้นของความปากแข็งของผม
เมื่อสิ่งที่ผมอยากให้คนอื่นรู้ด้วยตัวเอง ไม่ได้อยู่คู่แค่กับความต้องการของผม แต่มันลามไปถึงความห่วงใย ความใส่ใจ ความรู้สึกทั้งดีและร้ายที่ผมมีต่อคนอื่น มันกลับกลายเป็นว่า ผมไม่แสดงออกอะไรอย่างชัดเจนเลยเมื่อถึงเวลา

ผมไม่กล้าดุด่าอย่างตรงไปตรงมา
ผมไม่กล้าชื่นชมออกหน้าออกตา
ก็เท่ดีนะมึง
มันก็เท่ดีนะมึง
ประโยคที่ผมใช้วิจารณ์กับประโยคที่ผมใช้ชื่นชม มันแทบไม่มีความแตกต่างกันเลย แต่ในคำพูดเหล่านั้น ผมแฝงไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ผมไม่อยากแสดงออก

จนวันหนึ่งมันกลายเป็นนิสัยของผมไปเสียแล้ว

จนวันหนึ่งผมก็ไม่แน่ใจ ว่าผมไม่อยากที่จะแสดงมันออกมา หรือผมไม่กล้าที่จะอยากแสดงมันออกมากันแน่

-Django-