วันที่ว่างๆ
เช้าที่แสนมึนงง ของความสุข ป่นๆกับความขี้เกียจ ของคนทำงาน ที่ต้องการเวลาพักผ่อนสบายๆ
ก็คือ การในใช้เวลากับตัวเอง อยู่ที่บ้าน
ไม่ได้ออกไปเที่ยว หรือออกไปไหนกับใคร
ฉันเลือกที่จะพักผ่อนอยู่บ้าน กินข้าว ทานกาแฟ นอน เดินเล่น ทั้งหมดเนี้ย คือ ที่บ้าน
( บ้านคือสิ่งที่ฉันทุกข์และสุข แต่มันไม่มีที่ไหนที่ฉันอยากจะไป สะหน่อย )
ตั้งแต่ตื่นเช้า อย่างแรกท่ี่ฉันจับ Ma phone
และนิ้วโปร่งก็ขยับไปเปิดหน้าจอ
เพื่อเปิดเพลง และเลื่อนกดที่ Instagram
เลื่อนดูสิ่งต่างๆ และสิ่งที่ฉันชอบดู คือ ศิลปะ
ฉันชอบศิลปะมากๆเลยนะ
สำหรับฉัน ศิลปะ คืออิสระทางอารมณ์ และช่วยจิตนาการของฉัน
สำหรับฉัน
การเปิดเพลง และ ดู ศิลปะไปด้วย
มันเป็นอะไรที่โล่งหัวมากๆ
และมุมที่ฉันชอบนั่งเป็นปกติ คือ หน้าโต๊ะเครื่องแต่งหน้า
( ฉันแค่นั่งจ้องตัวเองในกระจก และคิดอะไรหลายๆอย่าง มันคือ สิ่งที่เราจะมองเห็นตัวเอง และ รู้ว่าตัวเองเป็นยังไง )
มันเป็นมุมโปรดของฉัน
และมันดันเป็นมุมที่ติดกับหน้าต่างที่ปลูกต้นไม้เต็มไปหมด
มันทำให้ฉัน ( เห็นถึงแสงแดดตอนเช้าที่ส่องผ่านมุ้งลวดทางกระจกหน้าต่างเข้ามา ลมเย็นๆพัดไหวอยู่ข้างนอกนั้น ใบไม้ที่ปลิ่วหลุดลวงลงมา และลมหนาวเย็นของฤดูนี้ มันเย็นสบายจน คนอย่างเราขี้เกียจจริงๆ ขี้เกียจจะขยับตัว อยากจะนอนกลิ้งตัวบนที่นอนไปมา ใต้ผ้าห่มที่อุ่นๆแบบนี้ไง ) โชอาาาาา เกาหลีเบาๆ อะไรจะดีแบบนี้น้าาาา
และมันก็จะจบลงแบบนี้แหละกับวันว่างๆ
ที่สบายๆ กับบ้านแสนสุข
ที่ไม่ทำอะไรสักอย่างงง