คำว่า....คนบางคน                   มันก็บอกชัดเจนอยู่แล้วว่าไม่ใช่ทุกคน           แน่นอนอย่างที่สุด ที่เราทุกคนย่อม เคยเป็น....คนบางคน....ของใครสักคนหนึ่ง
และ ใครบางคนก็เป็น....คนบางคนของเรา ด้วยเช่นเดียวกัน

สำหรับฉันนั้น ใครบางคนสำหรับฉันนั้น เขายังไม่เคยไปไหน แม้เวลาจะล่วงเลยมาเข้าสู่ปีที่ 4 แล้วก็ตามที เขาก็ยังคงไม่ไปไหน...
เขายังคงอยู่ในหัวใจ
การที่เราจะให้ ใครสักคน เข้ามาเป็น ใครบางคน ในชีวิตของเราสักคนนั้นมันไม่ได้ง่ายเอาสะเลย
มันอาจจะมีกฏเกณฑ์ที่ดูซับซ้อนและยุ่งยากมากมาย แต่ใครบางคนคนนั้นเขาก็ไม่ได้มีผลต่อกฏอะไรพวกนั้นเลย เขาชนะในทุกๆข้อ เขาถึงกลายมาเป็น ใครบางคน ในชีวิตของเรา

เช่นเดียวกับเธอคนนั้น....
            เธอที่ฉันยังคงมั่งต่อเธอแม้เวลาที่ล่วงเลยมานานพอจะทำให้พบใครใหม่ๆมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต 
แต่มันก็ไม่มีวันไหนที่ลืมเธอได้เลยย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีก่อน.....           ฉันเป็นเพียงคนธรรมดาที่ใช่ชีวิตธรรมดาๆในทุกๆวัน ตื่นนอน อาบน้ำ กินข้าว ไปทำงาน กลับบ้าน กินข้าว อาบน้ำ และเข้านอน วนเวียนอยู่อย่างนี้มานานนับหลายปีอาจจะมีบางวันที่มีอะไรๆพิเศษบ้าง
และวันพิเศษๆวันนึงก็มาถึง.... มันเป็นวันแรกที่ฉันได้พบกับเธอ เราบังเอิญเจอกันโดยบังเอิญข้างนอกที่ทำงาน เรายิ้มให้กัน ตามประสาคนไทยเมืองยิ้ม แต่เธอรู้ไหมนั้นว่าวินาทีแรกที่ฉันเห็นหน้าเธอนั้น...ฉันก็เริ่มรู้สึก
ตกหลุมรักเธอเข้าแล้วสิแต่ตอนนั้นฉันก็ต้องรีบไปทำงาน ฉันจึงได้แต่ภาวนาให้ได้พบเจอกับเธออีกสักครั้งจะได้ทำความรู้จักกับเธอ และไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ เธอทำงานอยู่ที่เดียวกับฉัน(นี่ฉันไม่เคยสังเกตเลยหรือไร) ฉันจึงไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป ฉันเข้าไปทักทายเธอ ทำความรู้จักกับเธอ และเราก็รู้จักกันจากที่ฉันรู้จักเธอ เธอเป็นคนที่ดูมีสง่าราศีจับมากๆแต่งตัวเรียบร้อยแต่ก็ไม่ได้ล้าสมัย เธอเป็นคุยเก่งจึงเป็นที่รักของใครหลายๆคน เธอมีน้ำใจดี เธอเป็นคนตลก เธอยิ้มง่าย ไม่แปลกนักที่ใครๆก็ต่างหลงรักเธอ และฉันก็เป็นคนนึงในนั้น เวลาผ่านไปไม่นานมาก..... ฉันก็รู้ว่าเธอมีคนรักอยู่แล้ว และพึ่งจะแต่งงานไปในปีที่แล้ว ฉันได้แต่บอกกับตัวเองว่าฉันคงจะทำอะไรไปไม่ได้มากกว่านี้แล้ว ฉันเศร้ามาก ไม่พูดคุยกับใครเลยสักคนเดียวเป็นเวลา 2 อาทิตย์
             และฉันก็เริ่มเข้าใจ...หลังจากนั้นความคิดของฉันเริ่มแปรเปลี่ยนไป โชคดีที่มันไปในทางบวก ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอ มันกลายเป็น 
ความห่วงใย
 ใช่ฉันพึ่งรู้ว่า ฉันห่วงเธอมาก 
ฉันไม่อยากเห็นเธอไม่มีความสุข 
ฉันไม่อยากเห็นเธอทุกข์
ฉันไม่อยากได้ยินจากใครๆว่าเธอร้องไห้เรื่องอะไรก็ตาม
ฉันอยากเห็น...เธอยิ้มอย่างสดใสในทุกๆวัน
อย่างเห็นเธอพูดคุยเรื่องที่ทำให้ยิ้มได้ในทุกๆวัน
ฉันอยากเห็นเธอมีความสุขตลอดไป
                          
                             เพราะอย่างนี้เธอถึงกลายเป็นใครบางคนของฉัน

และ คนบางคนอย่างฉัน มันก็ทำได้แค่มองเธออยู่ไกลๆ เป็นห่วงเธออยู่ห่างๆ แอบช่วยเธอในบางเรื่่องที่คนอย่างฉันพอจะทำได้ 
                    เท่านี้ละที่ คนบางคน อย่างฉัน                                                                       มันพอจะทำให้ใครบางคนอย่างเธอได้