ฉันไม่มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่
ฉันต้องการที่จะอยู่เคียงข้างเขา

ฉันเคยพูดไปแล้ว หลายครั้งเลยล่ะแต่เขาไม่สนใจ
เขาไม่เข้าใจฉัน

เขาบอกว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ
ฉันควรทำหน้าที่ของฉัน

ตอนนั้นฉันอึดอัดและไม่รู้จะทำยังไงดี
ฉันสร้างความผิดที่ร้ายแรงเอาไว้ 
ทั้งที่เขารู้และไม่รู้

จนวันหนึ่งฉันเลือกที่จะเดินออกมา


แต่ความรักของเขานั่นแหละที่รั้งฉันไว้

ฉันได้เห็นว่าเค้าทำอะไรเพื่อฉันมั่ง
ฉันรู้สึกผิด
ฉันพยายามปรับตัว

เขาให้อภัยฉันเสมอ
เขาทำเพื่อฉันมาตลอด
ในวันที่ฉันไม่เหลือใคร 
ก็มีเขานี่แหละที่คอยห่วงใย

ในวันนี้เราได้อยู่ด้วยกันบ้าง 
เราได้พูดคุยกันบ้าง
แต่มีเรื่องที่เราไม่พูดกัน

เราพยายามเลี่ยงหัวข้อที่ทำร้ายจิตใจกัน
พยายามถนอมน้ำใจกัน
แต่ถึงเราไม่พูด
เราก็หนีความจริงไม่ได้อยู่ดี
ฉันรู้ว่าสักวันเขาก็ต้องรู้ความจริงที่ฉันเก็บไว้
แต่ฉันแค่รอ

รอบางสิ่ง.

บางทีฉันอาจจะแค่ ไม่กล้า ยอมรับผลของมันก็เท่านั้นเอง

---