ถึงไม่เบ้ปากใส่ก็รู้ว่าเธอกำลังเซ็ง
หรือว่าเมื่อวานที่ไปทัศนศึกษาไม่สนุก ผมเลยลองถามหลานสาวอายุสิบขวบว่า
"เมื่อวานเป็นยังไงบ้าง สนุกไหม"
เธอพูดเหมือนไม่อยากตอบว่า "ก็งั้นๆ แม่ให้เงินไปแค่ร้อยเดียว เพื่อนหนูมีกันคนละสามสี่ร้อย หนูมีน้อยกว่าตั้งเยอะ"
"แล้วไง แล้วมันเป็นยังไง" ผมแกล้งย้อนถามกลับแบบกวนๆ
"เวลาเพื่อนลงไปซื้อขนมกัน หนูก็ไม่ลง บอกมันว่าขี้เกียจเดิน"
"แหม ฉลาดนี่นา ถามจริง หนูพกเงินไปร้อยนึง แต่เพื่อนหนูพกไปสามร้อย นี่แปลว่าหนูมีน้อยกว่าใช่ไหม"
"ใช่สิ" เธอตอบแบบน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ
"แต่ถ้าเพื่อนหนูพกไปแค่ห้าสิบบาท แปลว่าหนูมีมากกว่าใช่ไหม" เธอไม่ตอบได้แต่ทำหน้าขมวดคิ้วใส่ผม
"เห็นไหม ทั้งที่หนูมีเงินเท่าเดิม บางทีก็เรียกว่ามีมากกว่า บางทีก็เรียกว่ามีน้อยกว่า มันขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบสิ่งที่เรามีกับสิ่งที่คนอื่นมี หนูต้องอย่าไปเปรียบเทียบรู้ไหม"
เธอลุกขึ้นเหมือนจะตัดบทสนทนาอันน่าเบื่อกับผมพร้อมกับพูดว่า "ไม่รู้ล่ะ ว่าจะมีมากกว่าน้อยกว่ายังไง รู้แต่หนูหิวและอยากลงไปซื้อขนมกับเพื่อนเท่านั้นแหละ"
"!?!"
"เมื่อวานเป็นยังไงบ้าง สนุกไหม"
เธอพูดเหมือนไม่อยากตอบว่า "ก็งั้นๆ แม่ให้เงินไปแค่ร้อยเดียว เพื่อนหนูมีกันคนละสามสี่ร้อย หนูมีน้อยกว่าตั้งเยอะ"
"แล้วไง แล้วมันเป็นยังไง" ผมแกล้งย้อนถามกลับแบบกวนๆ
"เวลาเพื่อนลงไปซื้อขนมกัน หนูก็ไม่ลง บอกมันว่าขี้เกียจเดิน"
"แหม ฉลาดนี่นา ถามจริง หนูพกเงินไปร้อยนึง แต่เพื่อนหนูพกไปสามร้อย นี่แปลว่าหนูมีน้อยกว่าใช่ไหม"
"ใช่สิ" เธอตอบแบบน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ
"แต่ถ้าเพื่อนหนูพกไปแค่ห้าสิบบาท แปลว่าหนูมีมากกว่าใช่ไหม" เธอไม่ตอบได้แต่ทำหน้าขมวดคิ้วใส่ผม
"เห็นไหม ทั้งที่หนูมีเงินเท่าเดิม บางทีก็เรียกว่ามีมากกว่า บางทีก็เรียกว่ามีน้อยกว่า มันขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบสิ่งที่เรามีกับสิ่งที่คนอื่นมี หนูต้องอย่าไปเปรียบเทียบรู้ไหม"
เธอลุกขึ้นเหมือนจะตัดบทสนทนาอันน่าเบื่อกับผมพร้อมกับพูดว่า "ไม่รู้ล่ะ ว่าจะมีมากกว่าน้อยกว่ายังไง รู้แต่หนูหิวและอยากลงไปซื้อขนมกับเพื่อนเท่านั้นแหละ"
"!?!"