เรามีเป้าหมายเหมือนกัน ต่างกันแค่เพียงฉันทำมันสำเร็จ แต่เขาไม่
เรามีเป้าหมายเหมือนกัน แต่เราสนิทกันด้วยเรื่องอื่น
เราพบกันครั้งแรกด้วยการแนะนำจากเพื่อนสนิทของเราทั้งคู่ และได้ค้นพบในเวลาต่อมาว่า รสนิยมของเราช่างคล้ายกันยิ่งนัก
ฉันโพล่งเรื่องเป้าหมายของตัวเองขึ้นมาด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ระหว่างที่เรานั่งจิบเบียร์คราฟด้วยกันที่ร้านแฮมเบอร์เกอร์ในคืนหนึ่ง ขณะกำลังเก้กังพยายามหาข้อแก้ตัว ฉันก็สบตาเขาเข้า เขามองฉันด้วยสายตาอบอุ่นอย่างที่เคยมองเสมอมา
"รู้อะไรมั้ย ผมก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน"
นั่นเป็นครั้งแรกที่หัวใจฉันพองโตขึ้นด้วยความหวัง รู้สึกว่าใครซักคนเข้าใจฉันจริงๆ
ฉันพูดเรื่องเป้าหมายของตัวเองไม่บ่อยนัก และมักจะพูดเรื่องนี้แค่เฉพาะกับคนที่สนิทเวลาฟูมฟายเรื่องอื่นๆ มาก่อนหน้า ผลตอบรับอย่างส่งๆ ของพวกเขา ทำให้ฉันตัดสินใจได้ว่าจะไม่พูดถึงมันอีก
ครั้งนี้ฉันทำมันสำเร็จ ต้องขอบคุณความรู้ต่างๆ ที่ฉันได้สั่งสมมา ในที่สุดมันก็ลุล่วงไปซักที ฉันยืนยิ้มมองดูผลงานตัวเองขณะที่รอเขาเข้ามา เขาเดินผ่านประตูมาทางฉันด้วยความกระวนกระวาย ใกล้จะร้องไห้อยู่รอมร่อ ฉันประหลาดใจ เพราะไม่เคยเห็นเขาร้องไห้มาก่อน
"ผมไม่ได้บอกคุณว่าผมมีเป้าหมายอีกอย่าง"
เขากระซิบลงที่หูของร่างกายนั้นด้วยเสียงสั่นเครือ
"ผมอยากแต่งงานกับคุณ"
เรามีเป้าหมายเหมือนกัน ต่างกันแค่เพียงเขาไม่ยอมทำมันเพราะฉัน แต่ฉันทำมันลงไปเพราะฉันไม่เคยเห็นใครในสายตา
ฉันทรุดลงแล้วร้องไห้ รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่มีวันได้ยิน ส่วนเขาเดินตามร่างที่ถูกนำออกไปไม่หันกลับมาอีกเลย
เรามีเป้าหมายเหมือนกัน แต่เราสนิทกันด้วยเรื่องอื่น
เราพบกันครั้งแรกด้วยการแนะนำจากเพื่อนสนิทของเราทั้งคู่ และได้ค้นพบในเวลาต่อมาว่า รสนิยมของเราช่างคล้ายกันยิ่งนัก
ฉันโพล่งเรื่องเป้าหมายของตัวเองขึ้นมาด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ระหว่างที่เรานั่งจิบเบียร์คราฟด้วยกันที่ร้านแฮมเบอร์เกอร์ในคืนหนึ่ง ขณะกำลังเก้กังพยายามหาข้อแก้ตัว ฉันก็สบตาเขาเข้า เขามองฉันด้วยสายตาอบอุ่นอย่างที่เคยมองเสมอมา
"รู้อะไรมั้ย ผมก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน"
นั่นเป็นครั้งแรกที่หัวใจฉันพองโตขึ้นด้วยความหวัง รู้สึกว่าใครซักคนเข้าใจฉันจริงๆ
ฉันพูดเรื่องเป้าหมายของตัวเองไม่บ่อยนัก และมักจะพูดเรื่องนี้แค่เฉพาะกับคนที่สนิทเวลาฟูมฟายเรื่องอื่นๆ มาก่อนหน้า ผลตอบรับอย่างส่งๆ ของพวกเขา ทำให้ฉันตัดสินใจได้ว่าจะไม่พูดถึงมันอีก
ครั้งนี้ฉันทำมันสำเร็จ ต้องขอบคุณความรู้ต่างๆ ที่ฉันได้สั่งสมมา ในที่สุดมันก็ลุล่วงไปซักที ฉันยืนยิ้มมองดูผลงานตัวเองขณะที่รอเขาเข้ามา เขาเดินผ่านประตูมาทางฉันด้วยความกระวนกระวาย ใกล้จะร้องไห้อยู่รอมร่อ ฉันประหลาดใจ เพราะไม่เคยเห็นเขาร้องไห้มาก่อน
"ผมไม่ได้บอกคุณว่าผมมีเป้าหมายอีกอย่าง"
เขากระซิบลงที่หูของร่างกายนั้นด้วยเสียงสั่นเครือ
"ผมอยากแต่งงานกับคุณ"
เรามีเป้าหมายเหมือนกัน ต่างกันแค่เพียงเขาไม่ยอมทำมันเพราะฉัน แต่ฉันทำมันลงไปเพราะฉันไม่เคยเห็นใครในสายตา
ฉันทรุดลงแล้วร้องไห้ รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่มีวันได้ยิน ส่วนเขาเดินตามร่างที่ถูกนำออกไปไม่หันกลับมาอีกเลย