วันนี้เปิดเทอมได้้้้เป็นวันทีทสองแล้้ว และผมมีเรียนเช้า ดังนั้นจึงต้องตื่นเช้าหน่อยเพื่อไม่ให้ตัวเองสาย
"ไอ้จิน! เสร็จยัง จะสายละนะ"
"เออๆ กูก็รีบอยู่ไง ใส่รองเท้าแปปสิ"
"ก็เร็วๆ สิ"
"เรียนก็ตั้งแปดโมงครึ่งมึงจะรีบไปไหนว่ะ นี่พึ่งเจ็ดโมงสิบห้า"
"คนมันจะเยอะต้องรู้จักเผื่อเวลาบ้างสิ"
"โอ้โห้ คร้าบบบ พี่จีนคนดี!! ร้อยวันพันปีไม่เคยจะเร่ง"
"เสร็จหรือยังงงง"
"อะๆ เสร็จละ ไปๆๆ"
วันนี้...ไปเรียนพร้อมกันไหม >> ขวัญจากวันทีี่ผมแลกไลน์กับขวัญไปเราก็ได้คุยกันนิดหน่อย ผมมีเรียนเช้า ขวัญเองก็มีเรียนเช้าฉะนั้นเลยตกลงว่าวันนี้เราจะไปเรียนพร้อมกัน 

พอผมลงมาถึงหน้าหอพักก็เห็นว่าขวัญยืนคุยกับอูู๋อยู่ ผมกับไอ้จินเลยเดินเข้าไปหาสองคนนั้น
"หวัดดี"
"อืม" น้ำเสียงราบเรียบสไตล์์ขวััญเอ่ยตอบผม
"รอนานไหม"
"ไม่หรอก ไปเลยป่ะ"
"อ่อ ไปเลยก็ได้เดี๋ยวสาย เอ้อเดีี๋ยวสิ! ลืมไปเลย ขวัญนี่จินรูมเมทเราเอง ไอ้จินนี่ขวัญเพื่อนที่นอนห้องเดียวกันตอนไปองครักษ์"
"อ๋ออ~ สวัสดีขวัญ กูจิน "
"อืม หวัดดี"
"ไอ้จีนมันเคยพูดถึงมึงให้กูฟังอยู่ อ๋ออออ~ ถ้างั้นวันนี้ที่มึงเร่งๆ กู แต่เช้านี่คือ.. มึงมีนัด" ประโยคแรกมันพูดกับขวัญครับ พอประโยคต่อมาก็หันหน้ามาทางผมแล้วพูดเหมือนในหัวมีความชั่วอยู่ในสมอง
"อืม กูคุยกับขวัญไว้ว่าวันนี้จะไปเรียนพร้อมกัน อีกอย่างมันสายแล้วด้วยเพราะมึงตื่นสาย!!"
"จีนครับ มึงดูนาฬิกาซิ เรียนแปดโมงครึ่ง นี่ยังไม่ถึงเจ็ดโมงครึ่งเลย มึงจะรีบไปไหน!!"
"เอ้า! ก็มันสายแล้วจริงๆอ่ะ นี่ๆๆ เจ็ดโมงยี่่่่่สิบแล้ว" ผมแย้งไอ้จินทันที อันที่จริงก็ไม่สายมากหรอกครับ แต่ถ้าเทียบกับคนรอก็ถือว่าสาย
"อะ พอๆๆ กูสรุปให้ละกัน คนผิดคือมึงแหละจิน -_-"
ไอ้อู๋ที่จากเงียบอยู่พูดขึ้นมา
"เอ้า! ทำไมกูผิดอ่ะ" คนที่โดนกล่าวหาพูดสวนกลับไปทันที
"ก็คนที่รอเป็นกูกับไอ้ขวัญ ฉะนั้นมึงสายมึงทำให้พวกกูรอนานเท่ากับว่ามึงผิด เคม่ะ"
"ไม่เว้ย มึงแหละผิดมาเช้าเองช่วยไม่ได้"
"ช่วยดูนาฬิกาบนข้อมือด้วย มึงอ่ะสาย"
"กูไม่สาย"
"มึงแหละสาย"
"กูไม่สายยยยยย..~&$@€#£&=฿*&$"
เริ่มเกิดสงสครามระหว่างไอ้จินกับไอ้อู๋ขึ้นมาละครับ สองคนนี้คุยดีกันได้ไม่เท่าไหร่ก็เริ่มตีอีกกันแล้ว เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่เจอหน้ากัน คนหนึ่งกวนประสาทอีกคนก็ไม่ยอม ผลก็เลยออกมาเป็นแบบนี้แหละครับ

หมับ~ ~
"ไปกันเถอะ" ขวัญเอื้อมมือมาจับที่ข้อมือผมพลางลากให้เดินตามเขาเพื่อไปสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิด
"เอ้าแล้วไม่รอสองคนนั้นก่อนหรอ"
"ช่างมันเถอะ เถียงกันเสร็จแล้วคงตามมา"
"เอ่อ..แล้วขวัญกินข้าวมายังอ่ะ "
"ยัง มึงล่ะ"
"ยังเหมือนกัน เราว่าจะไปกินที่โรงอาหารมอ"
"เออ ก็..ไปด้วยกัน"
"ขวัญก็จะไปกินข้าวที่มอหรอ"
"อืม วันนี้มีเรียนเก้าโมง เลิกก็ห้าโมงเย็น"
"อ๋อ~ เลิกเร็..ว.."
"บอกไว้"
"..."
"เผื่อกลับพร้อมกัน"
"อ่า วันนี้เราเลิกห้้าโมงยี่สิบน่ะ ^^"
"อืม"
"อันที่จริงขวัญกะ.."
"เดี๋ยวรอ"
"..?..หะ.. หื้ม"
"กูรอที่หอสมุด เลิกแล้วก็ไลน์มา "
"อ่อ..อื้ม ได้สิ ถ้าเลิกแล้วเราจะแชทบอกนะ ^_^" 
"อืม"
"คราวหลัง.. ถ้าดึกๆ หิวก็บอก"
"...? "
"จะไปนั่่งกินเป็นเพื่อน" O.O !!! อ่า~ เหมือนหัวใจผมจะเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆแล้วครับ มันเต้นแรงซะจนผมกลัวคนที่เดินข้างๆกันจะได้ยินเสียงมันไปด้วย และตอนนี้ผมไม่รู้ว่าใบหน้าของตัวเองเป็นยังไงแต่คิดว่าคงดูไม่ดีแน่ เพราะขณะนี้ผมได้แต่กลั้นรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้ไม่ให้ขวัญเห็นว่าผมเขินเขาแค่ไหน
เข้ากันเป็นผีกับโลง"เอ่อ.. บางทีพวกมึงก็ไม่ได้อยู่กันสองคนอ่ะ"
"อยากแหมมมมม" เสียงเเรกเสียงไอ้อู๋ครับตามมาติดๆคือเสียงไอ้จิน ผมไม่รู้เลยว่าสองคนนี้มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะเป็นเพราะไม่ทันได้สังเกต หรือมัวแต่มองขวัญ ผมก็ไม่แน่ใจในตัวเอง ฮ่าๆๆ
"หึ ทีงี้เข้ากันเป็นผีกับโลงเลยนะ" โอ้โห้       ถึึึึึงกับสะดุ้งไปตามๆกันทั้งไอ้อู๋และไอ้จินเลยครับ หลังจาที่โดนประโยคบอกเล่าของขวัััััััญเข้าไป
"ปี่กับขลุ่ยไหมไอ้นี่" และอู๋ก็ยังเป็นอู๋ครับ กวนประสาทได้ตลอด
"ฮ่าๆๆ" เสียงหัวเราะผมเองครับมันกลั้นไม่อยู่จริงๆ ก็จริงอย่างที่ขวัญว่า ทีเรื่องอย่างงี้ละเข้ากันเป็นผีกับโลง อุ๊บส์×.× ปี่กับขลุ่ยน่ะครัับ ^____^ 
ลำไยครับโผมมมม >>> จิน  😬
จีบกันเชิญทางนู้นนะครับ >>> อู๋  😏