
เบื้องหน้าของฉัน
มีกลุ่มเมฆสีดำทมิฬสยายปีกอยู่ ราวกับอีกาตัวใหญ่ยักษ์ที่น่าเกรงขามแต่จริงๆแล้วแฝงไว้ด้วยความบอบบาง
มันสะบัดปีกขึ้นลง
ทำให้เกิดลมที่รุนแรงและหนาวเหน็บ
ฉันจ้องมองมันอยู่นานสองนาน
พร้อมกับคิดในใจ
ได้ยินสิ่งที่ฉันคิด
มันปล่อยหยดน้ำตาออกมาห่าใหญ่
ก็จางหายไป
เหลือทิ้งไว้เพียงแอ่งน้ำตาของมันเบื้องล่าง
มีกลุ่มเมฆสีดำทมิฬสยายปีกอยู่ ราวกับอีกาตัวใหญ่ยักษ์ที่น่าเกรงขามแต่จริงๆแล้วแฝงไว้ด้วยความบอบบาง
มันสะบัดปีกขึ้นลง
ทำให้เกิดลมที่รุนแรงและหนาวเหน็บ
ฉันจ้องมองมันอยู่นานสองนาน
พร้อมกับคิดในใจ
เจ้าอีกาเอ๋ย ฉันรู้ว่าแกนั้นโดดเดี่ยว ถึงแกจะน่าเกรงขามแต่สิ่งที่แกต้องการจริงๆคือเพื่อนพ้องเหมือนอีกาที่แสนบอบบางตัวนั้น
ได้ยินสิ่งที่ฉันคิด
มันปล่อยหยดน้ำตาออกมาห่าใหญ่
ดีแล้ว ร้องออกมาที่นี่ไม่มีใครดูถูกความอ่อนแอของแกหรอกและแล้วเจ้าอีกาตัวใหญ่
ก็จางหายไป
เหลือทิ้งไว้เพียงแอ่งน้ำตาของมันเบื้องล่าง