2.มะเร็งเป็นโรคเปลือง 

เปลืองทั้งเงิน เวลา และสภาพจิตใจ หากมีเงินพอไม่เดือดร้อน ทำประกันมะเร็งไว้บ้างก็ดี 

3.ให้รีบทำสิ่งที่ฝันหรืออยากทำ

ข้างนอกหน้าต่างโรงพยาบาลอากาศดีมาก ยังมีชีวิตที่ดำเนินกันไปอยู่นอกกำแพงนั่น สีหน้าของน้าบ่งบอกว่าอยากไปหาแม่  ยังอยากคุยกับเพื่อน ยังอยากไปสอน ยังอยากทำอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่าง แต่ก็ทำไม่ได้นอกจากการนอนนิ่งๆ บนเตียง มองฟ้า มองนกบินไปบินมา มองคน เดินผ่านไปผ่านมา และก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะได้กลับไปทำสิ่งที่หวังไว้ได้อีกไหม..

4.สุดท้ายคือการยอมรับ

อย่างตัวเราเอง เราก็พยายามรักษาร่างกายให้แข็งแรง แต่สมมติสุดท้ายถึงจะเป็นมะเร็งจริงๆ ก็ไม่เสียใจนะ อย่างน้อยๆก็รักษาเหตุให้ดีเอาไว้ละ ก็ยอมรับผลในท้ายที่สุดของมัน

5.ปัจจุบันดีที่สุดแล้ว

ถึงแม้ปัจจุบันน้าจะป่วย แต่ก็ได้รับรู้ถึงความรัก ความเอาใจใส่จากภรรยาผู้ไม่เคยทอดทิ้งหรือรังเกียจภาพลักษณ์ภายนอกที่เปลี่ยนไปจากอาการเจ็บป่วย ได้รับความช่วยเหลือและกำลังใจจากเพื่อนอาจารย์ด้วยกัน เราว่าเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดแล้วจริงๆ