งานที่เรารัก?
เช้าตรู่ของวันหนึ่ง ในระหว่างที่ผมกำลังยืนรอรถโดยสารอยู่ ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับลุงคนหนึ่งผู้ที่มีอาชีพเก็บขยะของเทศบาล ผมถามแกว่าทำไมถึงเลือกอาชีพนี้ล่ะครับลุง? (ที่ถามคือสงสัยจริงๆไม่ได้มีเจตนาดูถูก หรือเหยียดอาชีพนะครับ)
ลุงยืนยิ้มและบอกกับผมว่า ลุงเคยเป็นนักดนตรีตอนสมัยหนุ่มๆ แค่เล่นเป็นแบ็กอัพให้นักร้องตามงานต่างๆ ไม่ได้โด่งดังหรือมีเงินทองมากมายอะไร แต่นั่นคืองานที่ลุงรัก...
ตอนนี้ลุงก็แก่แล้วจะให้ไปเล่นดึกๆดื่นๆแบบนั้นคงไม่ไหวแล้วล่ะ ส่วนงานที่ลุงกำลังทำอยู่ตอนนี้ลุงก็ไม่ได้รังเกียจหรือฝืนตัวเองที่จะทำหรอกนะ มันก็เป็นงานที่ลุงรักเหมือนกัน...
ไอ้หนุ่มกำลังทำงานที่รักอยู่หรือเปล่าล่ะ? ลุงถามผมกลับ ผมนิ่งคิดก่อนที่ผมจะได้เอ่ยคำตอบออกไป ลุงก็พูดต่ออีกว่า "รู้มั้ยเราทุกคนสามารถทำงานที่ตัวเองรักได้...เพียงแค่รักในงานที่กำลังทำอยู่"
พูดจบลุงก็เดินขึ้นรถโดยสารที่จอดรับแกแล้วจากไป ทิ้งไว้เพียงคนหนุ่มที่กำลังหมดไฟ ได้มีอะไรบางอย่างทำให้ไฟของเค้าลุกขึ้นมาอีกครั้ง...