ขนนกบางเบา ปลิวลมไปหลังจากสลัดหลุดจากตัว ล่องลอยไปเรื่อยก่อนร่วงลงสู่ผืนดิน หลายครั้งคืออาจถูกทิ้งหรือมีผู้ใดเก็บไป หากแต่บางครั้งมันก็ถูกดึงมาจากตัวเป็นของเจ้าของ การพรากในอย่างหลังนั้นดูจะเป็นอะไรที่เป็นที่ต้องการมากกว่านัก ด้วยว่ามันได้ถูกนำมาประดับประดาจนกลายเป็นสมบัติอันสูงค่ายิ่ง

ส่วนอย่างแรกนั้น ไม่ปลิวไปมาจนร่วงก็คงกลายเป็นเพียงสิ่งที่เคยสวยงามเพียงเท่านั้น เมื่อผ่านอุปสรรคมากมายด้วยความเบาบางถึงเพียงที่ว่า ก็กลายเป็นเพียงเศษซากความฝันและความจริงที่เคยสวยงามแต่เสียหายสิ้นไปเสียแล้ว

วันหนึ่งเมื่อลมฝนกรรโชกแรง พร้อมกับน้ำตาแห่งฟ้าที่หลั่งรินลงมา ขนนกที่ปลิวอยู่กลางอากาศสัมผัสกับน้ำฝน และดูดซับเข้ามาจนหนักอึ้ง... ก่อนจะค้นพบว่ามันจำเป็นต้องหยุดและร่วงลงสู่ผืนดินอย่างไร้หนทาง

บางอย่างก็เบาบางเสียเหลือเกิน... ใจคนเราก็เช่นกัน หากว่าเป็นเช่นนี้แล้ว เราคงจะรับรู้อะไรหลายอย่างเข้ามาในชีวิตมากเกินไปจนเอากลับมาคิดมากเสียแล้ว คงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่นัก

ใช่... ไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่

... แต่ก็เหมือนจะเป็นแบบนั้น... 

ไม่รู้สิ นี่คงเป็นสิ่งที่ต้องเจออยู่ทุกวัน แต่อย่างไรเสีย ก็หวังว่าทุกอย่างจะผ่านพ้นไป หวังว่าขนที่เปียกจะกลับมาแห้งเสียที... ไม่นาน ไม่นานหรอก

// ช่วงนี้เหมือนอากาศไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่ แล้วยิ่งหลายอย่างแปรปรวนด้วย หวังว่าทุกท่านจะผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยสุขภาพที่ดีนะขอรับ...