หลังจากห่างหายไปสักพักจากโลกนักเขียน
เราใช้ชีวิตอยู่ในโลกแห่งความจริง
ซึ่งบางวันก็ทุกข์ บางวันก็สุข ปะปนกันไป

วันนี้เรารู้สึกมีความสุขมากๆ
อากาศยามเช้าวันนี้ทำให้เราสดชื่น
เหมือนได้ชดเชยความสุขของเมื่อวานเลย

เมื่อวานเราไปเรียนตามปกติ ซึ่งถือว่าเป็นวันชิลล์ๆไม่ได้เรียนหนักหรืออะไรนะ ทำแลปวิชาภาคก็สนุก ไม่ยากเกินไป

แต่พอเลิกเรียนเท่านั้นแหละ อยู่ดีๆเราก็ปวดหัว
ปวดหัวแบบอึนๆมึนๆ อึดอัด หงุดหงิด เหวี่ยงมาก อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก

เราพยายามทำหลายๆวิธีเพื่อให้หายปวดหัว
ทั้งกินข้าว กินของหวาน แต่ก็กินไม่ลง
นอนหลับ แต่ก็ไม่หลับ
อาบน้ำใหม่เผื่อจะสดชื่น แต่ไม่เลย
โทรคุยระบายกับเพื่อนและแม่ ก็ไม่ดีขึ้น

หรือเป็นลึกๆภายในจิตใจของเราที่เครียดและกังวลไปก่อนตัวเรา?

เราปวดหัวอยู่3ชม. ทรมานมากๆ ทรมาน.
เรากินยาแก้ปวดและพยายามข่มตานอนหลับ

เราจะหลับชม.ครึ่งเพื่อจะได้ตื่นมากินยาต้านเศร้าและทำการบ้านต่อ เพราะเราต้องทำรายงานแล็ป5หน้าให้เสร็จทันก่อนส่งเช้าวันนี้8โมง รวมถึงการบ้านวิชาอื่นๆด้วย 

ตอนนั้นเราคิดเพียงแต่ว่าขอให้หลับลง
ต่อให้ตื่นมาทำการบ้านไม่ไหวก็ช่างมัน
ยอมเลท ยอมโดนหักคะแนนก็ได้
เพราะสุขภาพเราสำคัญกว่า

ดีนะ ที่นอนแล้วดีขึ้น มีแรงเขียนรายงานแล็ป
แต่การบ้านอย่างอื่นยังไม่เสร็จเลย

พอตื่นเช้ามาวันนี้ ฝนตกปรอยๆ 
ให้บรรยากาศสดชื่นและตื่นมากๆ
เราหลงลืมการตื่นเช้าแล้วสดชื่นแบบนี้มานานแล้วนะ

ส่งรายงานแล็ปเรียบร้อยก็รู้สึกโล่งขี้น

เราว่าเราเขียนเรื่องนี้เสร็จก็จะไปทำการบ้านต่อละ

วันนี้ต้องมีความสุขนะ


ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ
สุขๆทุกข์ๆไม่แน่นอน


เราคิดว่าความสุขวันนี้คือความสุขชดเชยจากของเมื่อวาน
และความทุกข์เมื่อวานนั้น คงจะชดเชยล่วงหน้าของวันอื่นๆไปแล้ว 

สู้ๆนะ

วันที่ฝนตกแต่ฟ้าสดใส 😁