ถึง เธอผู้ยียวนป่วนหัวใจ

จะมีวันไหนมั้ยที่เธอจะไม่ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน ไม่ว่าจะมาในรูปแบบของภาพนิ่งหรือภาพเคลื่อนไหว ทั้งอาการสงบและลักษณาการของเธอมันรบกวนจิตใจของฉันเหลือเกิน มันทำให้ฉันว้าวุ่นใจพิกล มันทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก มันทำให้ฉันครวญคะนึงถึงเธออยู่ตลอด

ฉันเฝ้าคอยแต่โอกาสที่เธอจะมาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน จะมาปรากฏตัวด้วยเหตุผลจำเพาะหรือไร้เหตุผล ฉันก็ยินดี ฉันอยากสัมผัสเธอที่เป็นตัวจริง ไม่ใช่การสัมผัสด้วยความรู้สึกอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

จะมีสิ่งใดมั้ยที่ทำให้ความต้องการของฉันเป็นจริง เธอจะได้รับจดหมายฉบับนี้จริง ๆ หรือไม่ เธอจะมีโอกาสได้อ่านมันอย่างละเอียดหรือเปล่า เธอจะรู้สึกอย่างเดียวกับฉันบ้างมั้ย แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไร?

น่าแปลกใจเป็นอย่างยิ่งที่เธอไม่ใช่คนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกอย่างที่พิมพ์มานี้

และก็ยิ่งน่าแปลกใจขึ้นไปอีก เพราะฉันรู้สึกว่าความรู้สึกนี้กำลังลดน้อยลงเรื่อย ๆ จนวันหนึ่งจะมลายหายไป

ว้าว!

ฉันกวนเธออยู่แหละ!


เธอมันกวนป่วนใจให้ว้าวุ่น
เธอมันจุ้นวุ่นวายฉันเสมอ
ฉันมันโง่มัวคำนึงคิดถึงเธอ
ฉันละเมอเพ้อพกตกหลุมพราง

ฉันงี่เง่าสมองเบาเช้าจรดเย็น
ฉันถึงเห็นหน้าเธอไม่เสื่อมสร่าง
เธอยามยืนยามนั่งยามอ้างว้าง
เธอยังค้างไม่เคลื่อนคลาหน้าชัดเจน

หยุดเข้ามาในหัวฉันได้แล้ว
Jiramath
6 กรกฎาคม 2559 เวลา 20:29 น.