ฉัน....ในวันที่ไม่สบาย
ขอโทษนะ ที่ต้องทำเป็นลืมเลือนเธอ "storylog". ทั้งที่ฉันอยากจะเขียนทุกวินาทีที่หนึ่ง 'สมอง' กับอีกเศษ 'หัวใจ' สั่งการ
"ฉันไม่สบาย" ที่เขียนได้ตอนนี้หายแล้วหรอ บอกเลยว่า ไม่! แต่ตอนนี้ แค่รู้สึก "เบากาย" "เบาใจ" มากขึ้นเท่านั้นเอง แล้วฉันจะเขียนอะไร? นั่นสิ เรื่องอะไรน่าเขียน น่าจดจำ น่าบันทึกไว้อ่านในวันข้างหน้าบ้างนะ...
หลายเรื่อง ตลอดหลายวันที่ผ่านมามีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น....เกิดขึ้น....เกิดขึ้น
แต่เรื่องเหล่านั้น มันก็ตั้งอยู่ชั่วครู่ และก็ดับไป วนเวียนเป็นวัฏจักรอยู่อย่างนั้น ถ้า "เรา" ไม่เอาใจ "ไปผูกพัน" หรือยึดติด จิต ก็จะไม่ไป
หลง โ ง่ ง ม อยู่กับเรื่องนั้นๆ
แหม!!!! วันนี้มาแปลก (แนวปลงโลกธรรมะกันสุดๆ) ทำไมน่ะหรอ?
ก็ "พี่ชาย" น่ะสิ บอกให้ฉันหัดฟังธรรมซะบ้าง จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน (เอ่อ...คือ เราทำตัวฟุ้งซ่านขนาดนั้นเลยหรอวะ...ก็ยังแอบสงสัยอยู่)
"พี่ชาย" บอกอีกว่า ฟังธรรมะแล้วจะมีความสงบในตัวเอง ไม่เป็นทุกข์หรือมีความสุขนั่นเอง (เฮ้ย! มันขนาดนั้นเลยหรอ) ไม่ใช่ฉันไม่เชื่อในธรรมะ แต่ฉันไม่เชื่อใน ตัวเอง เพราะอีลูกช่างมโนอย่างฉัน ความมโนหรือมโนภาพ "มันติดอยู่ในกมลสันดานไปเรียบร้อยแล้ว"
แต่! ฉันก็ฟังนะ (ฉันเชื่อฟังพี่ชายจะตาย><) มันก็ทำให้จิตใจสงบขึ้น ระดับหนึ่ง แต่ฉันก็แอบสงสัยไม่ได้ว่า "พี่ชาย" ทำได้จริงๆหรอ? "พี่ชาย" ไม่มีความรู้สึกอยากรักใครชอบใครบ้างหรอ?
และสงสัยในตัว "พี่ชาย" อีกหลายๆๆๆๆๆอย่าง
แต่คิดไปก็มีแต่ "ฉันเอง" ที่จะเข้าข่ายเป็นโรคประสาท ฟุ้งซ่านตาย งั้น หยุดคิดจะดีกว่า แต่....หยุดคิดมันยาก(ใช่ ยากจริงๆ) ถ้างั้น หยุดเขียนคงจะง่ายกว่า
เอาเป็นว่า ฉันจะฟังธรรมะต่อไปแล้วปลงให้ได้อย่างพี่ชายก็แล้วกัน
บ๊ายบาย storylog
"ฉันไม่สบาย" ที่เขียนได้ตอนนี้หายแล้วหรอ บอกเลยว่า ไม่! แต่ตอนนี้ แค่รู้สึก "เบากาย" "เบาใจ" มากขึ้นเท่านั้นเอง แล้วฉันจะเขียนอะไร? นั่นสิ เรื่องอะไรน่าเขียน น่าจดจำ น่าบันทึกไว้อ่านในวันข้างหน้าบ้างนะ...
หลายเรื่อง ตลอดหลายวันที่ผ่านมามีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น....เกิดขึ้น....เกิดขึ้น
แต่เรื่องเหล่านั้น มันก็ตั้งอยู่ชั่วครู่ และก็ดับไป วนเวียนเป็นวัฏจักรอยู่อย่างนั้น ถ้า "เรา" ไม่เอาใจ "ไปผูกพัน" หรือยึดติด จิต ก็จะไม่ไป
หลง โ ง่ ง ม อยู่กับเรื่องนั้นๆ
แหม!!!! วันนี้มาแปลก (แนวปลงโลกธรรมะกันสุดๆ) ทำไมน่ะหรอ?
ก็ "พี่ชาย" น่ะสิ บอกให้ฉันหัดฟังธรรมซะบ้าง จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน (เอ่อ...คือ เราทำตัวฟุ้งซ่านขนาดนั้นเลยหรอวะ...ก็ยังแอบสงสัยอยู่)
"พี่ชาย" บอกอีกว่า ฟังธรรมะแล้วจะมีความสงบในตัวเอง ไม่เป็นทุกข์หรือมีความสุขนั่นเอง (เฮ้ย! มันขนาดนั้นเลยหรอ) ไม่ใช่ฉันไม่เชื่อในธรรมะ แต่ฉันไม่เชื่อใน ตัวเอง เพราะอีลูกช่างมโนอย่างฉัน ความมโนหรือมโนภาพ "มันติดอยู่ในกมลสันดานไปเรียบร้อยแล้ว"
แต่! ฉันก็ฟังนะ (ฉันเชื่อฟังพี่ชายจะตาย><) มันก็ทำให้จิตใจสงบขึ้น ระดับหนึ่ง แต่ฉันก็แอบสงสัยไม่ได้ว่า "พี่ชาย" ทำได้จริงๆหรอ? "พี่ชาย" ไม่มีความรู้สึกอยากรักใครชอบใครบ้างหรอ?
และสงสัยในตัว "พี่ชาย" อีกหลายๆๆๆๆๆอย่าง
แต่คิดไปก็มีแต่ "ฉันเอง" ที่จะเข้าข่ายเป็นโรคประสาท ฟุ้งซ่านตาย งั้น หยุดคิดจะดีกว่า แต่....หยุดคิดมันยาก(ใช่ ยากจริงๆ) ถ้างั้น หยุดเขียนคงจะง่ายกว่า
เอาเป็นว่า ฉันจะฟังธรรมะต่อไปแล้วปลงให้ได้อย่างพี่ชายก็แล้วกัน
บ๊ายบาย storylog
ความสงบแก่นแท้ สุขสันต์ (นานา) หาไป่มีในฉัน แย่แล้ว เพราะจิตหมั่นคิดฝัน ถึงพี่ (ทุกเวฯ) เห็นแน่คงกินแห้ว แต่ก้อยังหวัง
Written in this book
พี่ชาย
เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ "ผู้ชายคนหนึ่ง" ซึ่งมีจิตใจอ่อนโยนปาน "หญิงสาว" แล้วตกลง >>>เค้าเป็นอะไรกันแน่นะ<<< แต่ที่รู้ๆแน่ชัด "ฉันเลือกให้เค้าเป็นคน พิเศษ"