เจ้ากระต่ายกำลังจดข้อความที่ได้ยินจากวิทยุ มันเป็นประโยคที่พูดว่า

"ฝนตกพรำๆ แล้วก็จะหยุดลงเมื่อพอใจ" 

นักพยากรณ์ไม่ได้พูดอะไรต่อหลังจากสิ้นประโยคนั้น

เสียงเพลงจบรายการพยากรณ์ดังขึ้น พร้อมๆกับที่เจ้ากระต่ายกำลังสงสัยว่า 

แล้วฝนจะพอใจเมื่อไร ? มันหวัง จะให้นักพยากรณ์กลับมาบอกวันเวลาที่แน่นอน

แต่  ไม่มีคำตอบอะไรอีกแล้วจริงๆ หลังจากประโยคนั้น

เจ้ากระต่ายรีบดึงแครอทขึ้นมาจากกระถางใกล้ๆมือ แล้วใช้ดินที่ติดกับปลายแหลมๆของเเครอท

จดข้อความนั้นลงในกระดาษ

นี่ คือประโยคที่มันไม่เข้าใจ 

มันตั้งใจว่า เมื่อจดเสร็จเเล้ว จะกางร่มเดินไปหาลุงเต่าและถามดู

มันอยากจะรู้ให้แน่ๆว่า   ฝนจะพอใจและหยุดตกเมื่อไหร่ 

ปกติ วันที่ฝนตก เจ้ากระต่ายจะอยู่แต่ในบ้านเท่านั้น 

เพราะมันเกลียดความเฉอะเเฉะ ที่จะทำให้ขนฟูๆของมันเปียกเเละลู่แนบไปกับตัว

ลุงเต่าน่าจะรู้แน่ๆ ว่าเมื่อไรฝนจะตกจนพอใจ

เจ้ากระต่ายคุ้ยหาเสื้อกันฝน ใส่รองเท้าบูธ แถมยังกางร่มอีกสองคัน 

มันเดินกระย่องกระแย่ง ออกจากบ้านอย่างเชื่องช้า

ลุงเต่าครับ ลุงเต่า เจ้ากระต่ายร้องเรียกหาลุงเต่าตามแนวรั้วผักบุ้งหน้าบ้าน

ลุงเต่าครับ ลุงเต่า 

ว่ายังไงพ่อกระต่าย ทำไมฝนตกคราวนี้ถึงได้ออกมาจากบ้านได้ล่ะ

ลุงครับ คือผมอยากจะรู้ว่าเมื่อไหร่ฝนจะหยุดน่ะครับ 

"ฝนตกพรำๆ แล้วก็จะหยุดลงเมื่อพอใจ" นักพยากรณ์บอกแบบนี้ 

ผมไม่เข้าใจครับ ผมคิดว่าลุงน่าจะรู้คำตอบ

อ่อ......นักพยากรณ์

ว่าแต่ พ่อกระต่ายวันนี้กินแครอทไปกี่หัวเเล้วล่ะ 

กระต่าย : วันนี้สองครับ

เต่า : แล้วจะกินอีกไหม 

กระต่าย : กินสิครับ

เต่า : แล้วจะกินอีกเยอะไหม

กระต่าย : เอ.....ผมไม่เเน่ใจนะครับ ปกติผมก็กินวันละ 6 หัว ถ้าหิวมากก็ 7 แต่ถ้าแครอทหัวใหญ่มากก็ 4   เอ........จะตอบยังไงดีล่ะครับ ก็กินจนกว่าผมจะรู้สึกอิ่มน่ะครับ

ความอิ่ม ก็คือความพอใจอย่างหนึ่งนะ

ลุงเต่าพูดจบก็หัวเราะเอิ้กอ้าก แล้วก็หันกลับไปเล็มผักบุ้งข้างรั้วต่ออย่างสบายใจ

ทำไมต้องตอบอะไรยากๆ

เจ้ากระต่ายส่ายหัวแล้วกลับเข้าบ้าน  กินแครอทสองหัว แล้วนอนอ่านการ์ตูน

มันตั้งใจว่าคราวหน้า ถ้ามันต้องแลกการตากฝนกับการไปถามอะไรใครสักคน

มันจะโทรศัพท์ไปถาม สิริ