ก่อนจะพูดถึงเรื่องนี้ ผมอยากเปิดด้วยหนึ่งในเพลงที่ชอบที่สุดของเมืองนี้อย่าง Theme of Payon ซึ่งผมแนบลิ้งค์เอาไว้ด้านใต้นี้ให้แล้วและแนะนำให้เปิดฟังระหว่างอ่านเรื่องราวนี้ของผมด้วย ผมจะขอบคุณมากเป็นสองเท่านะครับ

ตอนนั้นจำได้ว่าแผนที่อโยธยาเพิ่งอัพเดทไม่นาน เรายังไม่ได้ไปเที่ยวเลย ได้แต่ดูเด็กเกรียนร้านเกมตะโกนเย้ว ๆ ขณะที่ล่า MVP ของแมพอย่างสนุกสนานในขณะที่เรารอเครื่องว่างสักทีพร้อมเงินในกระเป๋า 50 บาทเพื่อเล่นเกม 2 ชั่วโมง รอดู ADSL สปีด 256Kbps ที่ร้านเกมเอามาต่อให้พวกเราได้สนุกกัน และถ้าร้านไหนเป็น 512Kbps นี่ร้านไม่เคยว่าง หนึ่งตู้มีเกรียนจองนั่งวนราว ๆ 2-3 คนได้

ผมเป็นพวกกิลด์ที่รักสงบแห่ง Thor ที่ไม่กิลด์วอร์ เป็น Monk ที่คอยล่าบอสง่าย ๆ อย่างเสือเอ็ดการ์และแจมวาร์ปไปพาย่อนชั้น 5 แล้วเข้าไปกด Holy Light ใส่ Moonlight เผื่อจะได้ MVP แบบ งง ๆ กับเขาบ้าง

หึ! ดาเมจนี่เบาเท่าพวกไนท์กดแบชทีเดียว แล้วนางก็ตายใน 3 วินาที เร็วกว่าเค็นชิโร่ปล่อยหมัดดาวเหนือซะอีก นั่นยังตั้ง 10 วินาที!

วัน ๆ ไป Comodo ล่าการ์ดกบแดงมาขายโก่งราคาเล่น ไปวิ่งลูทโอริบ้าง อีลูแล้ววิงหนีแล้วเนียนเอามาขายพวกรับของร้อน เอาเงินไปซื้อเร้ด วิง งบเหลือ ๆ ก็ซื้อใบชุบไปนักโทษกดใบชุบเก็บเลเวลพวกมันเล่น ๆ บางทีผมก็ไปหาหมวกซานต้ามาขายขำ ๆ แต่โดนแกรมกัดตายได้บ่อย ๆ

ยังไม่พอ! ยังไม่ได้พูดถึงบอร์ดประมูลที่ทำ D.L. Action "โดแร็ค" ดังระเบิดพร้อมกับวลี "หยงบัสเตอร์!!!!!" ที่มันมักมีเข้ามาในหลาย ๆ กระทู้ บางทีเจอแบบดักควายก็บ่อยถมไปจนเราก็เพลียใจ คำว่าดักควายมันเกิดจากประมูลสมัยผมหนุ่ม ๆ นี่แหละ

นอกจากเรื่องตลกกับฮอลแพะและ "คิดเป็นเปอร์เซนต์" ในตำนานอีก! เจอบอสนี่ไม่ Skype แบบตอนนี้ครับ!! ดูช่องแชตแล้วรัว 1111111111111111111 เข้าไปสิ! จำด้วยว่าเพื่อนคนไหนในตี้เป็นสีอะไรในแมพเล็กจิ๋วบนจอคอมที่หลังยื่น ๆ และแผนที่ก็เล็กกว่าตั๋วหนัง Major สักใบเสียอีก

เยอะ! ให้เล่านี่ทั้งวัน กิลด์วอร์ไม่ได้บ้าน ก็นอนวัดนั่งดูธง "กองพันเหยี่ยวแห่ง Thor" ยึดบ้านเพลิน ๆ ไปสิ ผมก็เป็นงี้ประจำ โดยเฉพาะตอนเดินผ่านน้ำพุกลางพรอนนี่ ได้แต่กดเด้งแชตเอ็มไปหาหัวกิลด์แล้วแซวว่าจะวอร์ยังบอสอยู่อย่างนั้นแหละ

และเพราะแร็คนี่แหละที่ทำผมได้หัวกิลด์เป็นเพื่อนในโลกจริงด้วย เกมบ้าอะไรช่วยเราหาเพื่อนได้อีก ฮ่า ๆ เป็นเสน่ห์ที่หาได้ยากทีเดียวในตอนนี้ให้กับคุณไม่ได้นอกจากตำนานอย่าง Ragnarok Online เนี่ย

อ้อ สมัครให้เล่นหลัง 4 ทุ่มได้เนี่ยถ้าไม่ขอเลขบัตรประชาชนพ่อแม่มาก็นั่งรัวมั่วเบอร์บัตรกันที่ร้านเกมนั่นแหละจนกว่าจะสมัครได้ อิจฉาเด็กสมัยนี้ชะมัดที่เล่นดอท ตีฮอน ลุย LOL PointBlank กันตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงวันของอีกวันได้โดยไม่ต้องซีร็อคบัตรประชาชนส่งเอเชียซอฟท์เหมือนตอนโน้นที่พวกผมเจอ 

ไม่ต้องหุ้นกันคนละห้าบาทสิบบาทซื้อ Compgamer, Weekly Online, Online Station มานั่งเวียนกันอ่านรอบห้องเรียนเกือบ 50 คน และยิ่งใครมันซื้อหนังสือแร็คเล่มหนา ๆ พอ ๆ กับตำราเรียน สปช. / สลน. / กพอ. มานะ ไอ้คนนั้นแหละที่จะโดนเพื่อนรุมทึ้งเหมือนอีการุมซาก และซากที่ไอ้เพื่อนคนนั้นจะได้กลับไป คือ "อดีต" หนังสือแร็คเล่มหนาสวยที่มีปกเป็นรูปไนท์ใส่หูปลาทางซ้ายยืนประจันหน้ากับพรีสที่ฝั่งขวาบนปกสีขาว Gradient ฟ้าอ่อนจากบนลงล่าง

หนังสือบ้าอะไรเล่มเดียวที่ทำให้เด็กเกหลังห้องกับเด็กเรียนหน้าห้องสนิทกัน เรียนเสร็จชวนกันไปเดินเที่ยวแถว ๆ ป่าออคกันทั้งที่เพิ่งคุยกันนะ? แม้ตอนนั้นจะมีข้อจำกัดหลายอย่างแต่มันทำให้พวกเราโตมาได้ดีไม่มีการเรียนเสียหาย

เยอะมากกับความทรงจำอันสนุกสนานของผมกับเพื่อนคนนี้ วันเก่า ๆ เหมือนติดแต้มด้วยกากเพชรที่ชอบเอามาโรยสมุดระบายสีอย่างนั้นแหละ... ไม่ต้องสืบนะครับว่าอายุเท่าไหร่... แก่แล้ว

จากวันนั้น เราก็ได้แต่ยืนดูเพื่อนเราเล่นกับเด็กรุ่นใหม่ ๆ ที่โตมาเล่นต่อจากเราส่วนเราก็เข้าสู่ชีวิตของเด็กมหาวิทยาลัยและเกมใหม่ ๆ ใน Steam เมื่อเงินพอจะเอามันมาดองใน ID ของเราจนเสียดุลย่อยยับ

ส่วน Ragnarok ก็ได้แต่จดจำเพื่อนเก่าเอาไว้ว่าเราเคยสนุกด้วยกันเท่านั้นและแอบกลับมาดูเรื่อย ๆ ว่าเป็นอย่างไรบ้างโดยการสมัครไอดีใหม่เอาไว้ไอดีหนึ่งแล้วก็ล็อคอินกลับมาเดินเล่นแถว ๆ มอรอคที่แสนคึกคักแห่งนั้น ที่วัน ๆ จะมีแต่พ่อค้าแม่ค้ารถเข็นเต็มเมืองไปหมดจนแลคมาก

หารู้ไม่สิ่งต่าง ๆ กำลังจบลงอย่างรวดเร็ว เริ่มจากเฮียหยงแห่งบอร์ดประมูลที่จากไปเมื่อวันที่ 17 สิงหาคม 2558 และวันที่ 1 เมษายน 2559 ก็เป็นวันที่เพื่อนรักของเราอีกคนเตรียมจากไปด้วยวัย 14 ปี ซึ่งนานมากสำหรับเกมออนไลน์ซักเกมหนึ่ง เพราะผมเห็นที่อายุยืนสุดยังไม่ได้ 8 ปีเลย

ผมจำภาพเก่า ๆ ที่สวยงามได้ดี แต่วันนี้ทุกอย่างในเกมนี้กำลังพังลง ผมที่กลับมาในสภาพ Novice คนหนึ่งได้แต่ยืนเห็น "บอท" วิ่งกันเต็มเมือง จนสังคมเก่า ๆ ที่น่ารัก เก็บของ ตั้งร้าน แจมวาร์ปไปมาบ้าง แจม MVP เขาบ้างและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขกำลังตายจากไป

สภาพของ Ragnarok Online ในวันนี้เหมือนกับคนที่นอนเจ็บหนักอยู่บนเตียง บอทที่เต็มเมืองไปหมดจนเกินทางแก้ไขและเงินที่เฟ้อจนน่าตกใจเหมือนกับภาพของอาการป่วยที่กลืนกินร่างกายของเพื่อนคนนี้ช้า ๆ
ถ้าในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง เราก็คงจะกอดเพื่อนที่นอนเตียงแล้วบอกว่า "ขอบคุณที่อดทนมาจนวันนี้นะ เราหวังว่านายคงจะกลับมาหาเราใหม่ในไม่ช้าเหมือนกัน" ดีใจที่เพื่อนจะไม่เจ็บแล้ว แต่อีกใจก็เสียใจเช่นกัน แต่มันคงจะดีที่สุดสำหรับเพื่อนคนนี้ที่ป่วยกระเสาะกระแสะมานาน

ส่วนผมที่ได้แค่ยืนส่งเพื่อนจากไปจะเอาเรื่องราวที่มีความสุขที่อยู่กับเขามาไปเล่าต่อในฐานะหนึ่งในนักเดินทางจาก "รูน มิดการ์ด" ที่เดินทางมาสู่ดินแดนแห่งใหม่และคอยเล่าขานตำนานนี้ต่อไป ตลอดกาล

ด้วยรักและคำพูดที่ไม่สวยหรูจากใจคนติดเกมหนักมากที่รักแร็คคนหนึ่ง ที่มานั่งเขียนคำอำลาเพื่อนคนนี้จนจะตีสองแล้ว...

Darklighting (ตี้ด้วยค้าบ)

- Apocalypse - [Black Lighting]

Monk เลเวล 68 Job 38 จาก Thor