ตอนนี้นั่งรอหมอเรียกตรวจอยู่ที่โรงพยาบาล - โรงพยาบาลรัฐเป็นแบบนี้ทุกที่ รอคิวนานจนไม่รู้จะโทษอะไรดี โทษหมอ? โทษพยาบาล? โทษคนป่วย? หรือโทษเราเองที่พาตัวเองเข้ามาอยู่ในวงจรนี้ ก็ได้แต่ช่างมันเถอะ 

เคยเกิดคำถามตั้งแต่อนุบาล ตอนนี้ยังจำความรู้สึกนั้นได้อยู่เลย เมื่อถึงเวลานอนกลางวันจะชอบจ้องไปที่ป้ายรูปกระต่ายสีชมพูที่เขียนว่า 'วันอังคาร' นานๆ แล้วความคิดมันก็จะล่องลอย (ใช้คำนี้ได้จริงๆนะ) ภาพตรงหน้าจะเบลอและเลือนลาง สั่นไหวเหมือนมองภาพผ่านการระเหยของน้ำมัน เกิดคำถามว่า - เราเกิดมาได้ยังไง - ทำไมถึงเกิดมา - แล้วมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ - ตอนนั้นมันมีความคิดอย่างนี้ได้ไงวะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่เรายังจำได้ แค่อนุบาลเนี่ยนะ? ทำไมไปมีความรู้สึกแบบนั้น

เป็นเรื่องที่ไม่เคยบอกใคร

เออ. ก็ไม่รู้จะบอกทำไม 

ทำให้ตอนนี้ที่นั่งมองคนมากมายที่มาหาหมอเพื่อ "รักษา"

มันทำให้เราคิดว่า..
มนุษย์นี่มันมนุษย์จริงๆนะ