"ในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้
เราแค่ต้องหาวิธีการที่จะทำให้สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้
เกิดการใช้งานจริงได้แค่นั้นเอง"

นี่เป็นหนึ่งในประโยคประทับใจของแม่แอม
เมื่อคราวได้มีโอกาสเข้าร่วมสัมมนาเรื่อง "DESIGN THINKING" ของ TCDC เชียงใหม่
ที่ได้รับการแบ่งปันจากคุณศรัณย์ อยู่คงดี -เจ้าของและนักออกแบบแบรนด์ SARAN
ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ของคนไทยที่มีชื่อเสียงอย่างยิ่งในระดับโลก
และกวาดรางวัลใหญ่ๆด้านการออกแบบมาแล้วหลายเวที

คุณศรัณย์เป็นนักออกแบบที่อายุยังน้อย
เปี่ยมด้วยพลังอย่างล้นเหลือ
มีฝีมือได้รับการยอมรับในระดับโลก
แต่กระนั้น ก็เต็มเปี่ยมด้วยท่าทีแห่งความถ่อมตนอยู่เสมอ

ในการแบ่งปันประสบการณ์ทุกครั้งๆ
สิ่งที่เขามักจะย้ำเตือนบ่อยๆก็คือ
งานดีไซน์ที่ดี ไม่ได้หมายถึงงานที่มีหน้าตาสวยๆ
ล่ารางวัลการประกวด
แล้วก็ทำหน้าที่อะไรไม่ได้ นอกจากวางเป็นขยะเพิ่มขึ้นมาอีกชิ้นหนึ่ง
แต่งานดีไซน์ที่ดีควรจะเป็นงานที่แก้ปัญหาในชีวิตได้
และถ้าจะให้ดีกว่านั้น มันหมายถึง
งานที่ถูกคิดขึ้นจากสิ่งที่ "เป็นไปไม่ได้" ด้วย

ความเป็นไปไม่ได้ มันจึงเป็นแค่ความคิด หรือ เป็นข้อเท็จจริงกันแน่ ?

วันนี้ขณะที่แม่แอมหยิบจักรยานคันโปรดออกไปปั่น
ความรู้สึกตอนแรกๆก็ยังไม่เท่าไร
แต่ปั่นๆไป ทำไมถึงรู้สึกว่าจักรยานเคลื่อนไหวได้อืดอาดลงทุกที
ความรู้สึกตรงนั้น ทำให้หวนคิดถึงคำว่า "เป็นไปไม่ได้"

เวลาที่เราทำงาน หรือ เปรียบกับการปั่นจักรยาน
เราก็เอาแต่คิดว่า นี่ฉันทำงานเต็มที่แล้วนะ (ออกแรงปั่นจักรยานเต็มที่แล้วนะ)
ทำไมงานถึงไม่สำเร็จสักที (ทำไมจักรยานไม่เคลื่อนไปเร็วๆสักที)
แต่น้อยครั้งเหลือเกินที่เราจะหยุดและสำรวจ
ว่าอะไรคือต้นเหตุของการติดขัดที่แท้จริง

เมื่อแม่แอมก้มลงมองดู
จึงได้รู้ว่าเพราะลมยางที่อ่อนนี่ไงเล่า
ที่ทำให้จักรยานเคลื่อนที่ไปได้อย่างเชื่องช้า

การทำงานของเราก็เช่นกัน
"ลมยางในชีวิตของเรา" ตรงไหน ขาดไปหรือเปล่า
ความรู้ที่เรามี มีมากเพียงพอ-จริงไหม
ความรู้ที่เรามี ลึกซึ้งเพียงพอ-.ใช่ไหม
วิธีการที่เราทำ ถูกต้องแล้ว-แน่ไหม

ลมยางรถจักรยานต้องการได้รับการเอาใจใส่ฉันใด
การทำงานของคนเราก็เปรียบได้ฉันนั้น
หากชีวิตมันติดๆขัดๆนัก
ลองพร่องน้ำที่มันเต็มแก้วออกบ้าง
แก้วที่มีพื้นที่ว่างเท่านั้น..จึงจะมีโอกาสได้รับการเติมเต็ม :)