“ใส่เสื้อกันหนาวนะ เดี๋ยวไม่สบาย ต้องโดนคุณหมอจับฉีดยานะ” “อย่าดื้อนะเดี๋ยวตำรวจจับ” “อย่าตีน้องแบบนั้นนะ เดี๋ยวให้ครูตีเลยนะ” “ไม่ฟังแม่ แม่ไม่รักแล้วนะ” คำเหล่านี้ ...

ปรอยฝนที่เล็ดลอดร่มคันนั้นเป็นละอองเล็กๆเกาะตามผมเผ้าของเธอ แสงไฟจากร้านสะดวกซื้อ ส่องสะท้อนมันเป็นสีขาวเหมือนหิมะ เธอยิ้มแล้วมองมาที่ผม ''เหมือนคนแก่มั้ย?  ไม่เอาๆ ไ...

"สภาวะปริ่มน้ำ" **บันทึกวันนี้อาจมีการตัดพ้อ พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง วกวน หรือความ positive thinking น้อยกว่าปกติ เพราะอยู่ในโหมดไม่ปกติ หลังจากที่เข้าข้างตัวเอ...

นี่เป็นโรคซึมเศร้าหรือสมองฝ่อหรือความจำเสื่อมคะ!! ทำไมจะทำอะไร จะเข้าใจอะไรแต่ละอย่างมันช่างเชื่องช้ามากมาย จำอะไรก็ไม่ค่อยได้ นี่เป็นผลพวงจากอาการของโรครึเปล่าไม่แน่...

27 กันยายน 2559 8.35 น. ฉันขับรถวนหาที่จอดในโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่นอยู่สองรอบอ้อมโรงพยาบาล จนเจอที่จอดที่หนึ่ง ฉันเปิดไฟเลี้ยวแล้วใส่เกียร์ถอยกำลังถอยเข้า มีรถเก๋งคันห...

เคยไหม..ที่ช่วงจังหวะในชีวิตหลายๆอย่างมันดีเลย์เกินไป ทั้งความคิดที่ช้าลง การคำนวณ(ง่ายๆ)ที่ต้องใช้เวลามากขึ้น ความรู้สึกที่มีจังหวะหน่วงมาคั่นกลาง  ยกเว้นความกราดเกร...

สวัสดีสตอรี่ล็อก ไม่ได้พบกันนาน สบายดีรึเปล่า มีข้ออ้างมากมายที่จะเอามาใช้อธิบาย ว่าทำไมเราถึงไม่ได้พบเจอกัน ฉันเองก็อยากจะหาคำมากล่าวอ้าง ให้ตัวเองดูดีในการหายไป.. ...

ในงานศพของฉัน ภาพของฉันที่ตั้งหน้างานเป็นรูปไดคัท สูง 153 เซนติเมตร เป็นภาพสีขาวดำเต็มตัวของฉันที่ใส่ชุดแซกยาวสีดำ รองเท้าคัชชูสีดำมีสายคาดคล้ายรองเท้านักเรียนหญิง ผม...

คลุ้งกลิ่นน้ำมัน..กลิ่นคาวปลากราย..กลิ่นเครื่องปรุง... ฉันเม้มปาก กลืนสะอื้น เพื่อที่น้ำตาจะได้ไม่เอ่อออกมา... ไม่มีบทสนทนาใดใดระหว่างคนสองคนที่อยู่ห่างกันไม่ไกล...เ...

"ไก่ๆ ขาตั้ง!" เสียงตะโกนของชายหนุ่ม ตะโกนบอกใครอีกคนให้ระวังเพราะไม่ได้เอาขาตั้งมอเตอร์ไซค์ขึ้น ทำให้ฉันต้องหันกลับหลังไปมอง น้ำเสียงที่ปนด้วยความห่วงใย แน...

เพลง เรื่อยเรื่อยไป ฉันเองก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ไม่จำเป็นต้องนับเวลาที่เราชิดใกล้ แค่ได้ยืนข้างกันแบบนี้เรื่อยไป ก็พอแล้ว เรื่องของเธอและฉันแสนธรรมดา ไม่มีเรื่องหว...

ตอนที่หม่อมสิริกิตติ์ รอเข้าเฝ้าในหลวง แต่พระองค์ทรงประสบอุบัติเหตุระหว่างทาง ฝั่งคนรอที่ยังไม่ทราบข่าวก็หน้าบูดหน้างอรอเก้อ แต่พอทราบข่าวก็ทรงไปเฝ้าไข้ที่โรงพยาบาล พอ...

ส่งป่าป๊ากับนานาขึ้นรถไป กทม ตอนสี่ทุ่ม มันก็คงมีบ้างบางวัน ที่พลังของมนุษย์แม่จะอ่อนลง เหมือนอุลตร้าแมนที่ไฟตรงหน้าอกกระพริบๆ หรือเหมือนไอโฟนที่แบตเหลือต่ำกว่า 20% ...

หลายครั้งหลายทีที่เจอสถานการณ์ที่จัดการได้ยาก ลำบากใจ โดยเฉพาะการดูแลลูกเมื่ออยู่ในที่สาธารณะ เราพานานาขึ้นรถทัวร์จากขอนแก่นมาเขียงใหม่ และขากลับกลับจากเชียงรายไปขอน...

ภาพที่ขึ้นปกนี้เป็นภาพที่ถ่ายระหว่างทางไปเมืองดานังที่เวียดนาม มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่จะเล่า แต่เอามาขึ้นเพราะชอบมี่มันเหมือนขี่ลอดซุ้มนั้นไปปุ๊ปจะได้เหาะไปแตะ...

"อิสระที่ไร้ขอบเขตคือความเวิ้งว้าง" คำบอกของเพื่อนรุ่นพี่(น่าจะเรียกรุ่นลุงมากกว่า) ในวงสนทนาของเรา ที่อยู่ใต้หลังคามุงจากของเพิงเล็กๆใกล้ทางรถไฟ มีแสงสว่าง...

เดียวดายคว้างเคว้งดั่งเพลงเศร้า จับเจ่าเฝ้าร่ำไร..ในหม่นหมอง ร่ำไห้..น้ำตารื้นสะอื้นนอง ไร้การ์ดป้องปกปักพิทักษ์ใจ หนึ่งรู้สึก..เป็นเพียง..หนึ่งรู้สึก ใยบาดลึกเจ็บล้ำ...

ฉันจำได้ดี มันอยู่ตรงหลืบเล็กๆล่างสุดของชั้นหนังสือในร้านสะดวกซื้อเลขเจ็ด อยู่ข้างหนังสือนิทานเด็ก หนังสือห้าบาท และหนังสือผักสวนครัว ราวกับว่าไอ้คนที่จัดหนังสือก็ไม่ร...

เก็งมาเด็ดๆเลยงวดนี้ วิ่งบนวิ่งล่างตามสบาย เลขเจ้าชะม้อย น้ำย้อยกระจาย เย้ยย ไม่ใช่แระ ชื่อเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหวยเลยนะคะ ขอบอกกกกกก เรื่องของเรื่องก็คือ ในวันนั้น ...

หนังสือในสต็อคของแต่ละคนมีกี่เล่ม?? วางในชั้น ติดในกระเป๋า เอาไว้หัวเตียง เรียงไว้ในกล่อง เอารองขาโต๊ะ เตรียมโละบริจาค ฝากไว้กับคนๆนั้น หรือลืมไปแล้วว่ามันอยู่ไหน? ห...