เสียงหวูดรถไฟดังมาถึงห้องนอนของเราในตอนที่แสงเช้าวางตัวอย่างแผ่วเบาบนแก้มที่มีรอยกระประบางของเธอ  เธอรักดอกไม้ที่อยู่บนดิน ส่วนฉันบอกว่าเธอเหมือนเพลงดอกไม้พลาสติก เธ...

และถ้าเธอมีดาวเหนือคือความดีนำทางอยู่ในใจ เธอจะไม่มีวันเติบโตอย่างหลงทาง  ทุกเช้าที่ลืมตาตื่นขึ้นมา ฉันมักถามตัวเองว่า  ‘วันนี้เป็นอย่างไร กำลังแบกอะไรไว้ในใจบ้าง’ บ...

ผมของเขาสีน้ำตาล ตาของเขาสีน้ำตาล และยิ้มของเขาก็หวานราวกับน้ำตาล  เสียงดนตรีหลากประเภทของวงโยธวาทิตกำลังแข่งกันส่งเสียงในเช้ามืดที่ไม่มีวี่แววของเมฆฝน และถ้าเงี่ยหูฟ...

‘ผมฝังความรักไว้ในดิน มันไม่ได้ตาย แต่ผมปลูกมันให้คุณ’ หรือเพราะเธอเกลียดแสงไฟจัดจ้าเกินกว่าจะอยู่ตรงนั้นได้ หรือเพราะกาแฟแก้วสีขาวสะอาดในมือของเธอมันขมเกินไป หรือเ...

เท้าเปล่าที่เหยียบลงบนกระเบื้องห้องนอนมีสัมผัสเย็นเฉียบ อากาศมีความชื้นลดลง เสียงแม่กับน้องสาวกำลังตกแต่งบ้านด้วยซองขนม และอาจแว่วมาด้วยเสียงแมว โคดาไลน์กับอัลบั้มเก...

“อะไรก็ได้ แต่มึงอย่าเป็นทานตะวันที่มีชีวิตเพื่อพระอาทิตย์อย่างเดียวได้ป่ะวะ ชอบเขาจนลืมคนบนพื้นโลกไปหมดแล้วมั้ง” คำเปรียบเปรยแมส ๆ ของเพื่อนสนิทดังเข้าโสตประสาท เ...

ถึง อีแทยง ฉันเขียนถึงเธอก่อนจะจบสิ้นปีสองพันสิบแปด ก่อนที่ฉันและเธอเติบโตกันขึ้นอีกปี ก่อนเลขอายุพวกเราจะรันใหม่เพิ่มอีกหนึ่งหน่วยปี และฉันอยากเขียนเอาไว้ เพราะฉัน...

"เติบโตเป็นคนที่ตัวเองชอบนะ" ใครคนนึงอวยพรวันปีใหม่ให้ฉันด้วยประโยคนี้ มันเป็นประโยคเพลนๆที่ฟังผิวเผินแล้วก็อาจจะไม่น่าสนใจ ธรรมดาเกินกว่าจะลึกซึ้ง ไม่เหมื...

ผมรักระเบียงบ้านตอนพระอาทิตย์ตกดิน ท้องฟ้าเปลี่ยนสี สลับเฉดนับล้าน นกบินกลับบ้าน ,และกลิ่นควัน มันไม่ได้มาจากบุหรี่หรอก  ผมมันแค่นักจุดเทียนหอม ไม่รู้สิ  ผมหลงรักก...

ฉันเขียนถึงเธอในคืนที่หัวใจล่มสลาย อีกครั้ง และอีกครั้ง มันมักเป็นคืนที่ฉันทำได้แค่นอนนิ่งๆ จ้องมองเพดานและโคมไฟสีขาวที่เลือนรางในความมืด แล้วเอาแต่เฝ้าถามซ้ำไปซ้...

หนึ่งหมื่นสี่พันหนึ่งร้อยห้าสิบห้ากิโลเมตร ระยะห่างจากกรุงเทพมหานคร  ถึงกรุงวอชิงตันดีซี กูเกิ้ลบอกฉันมาอย่างนั้น  . แต่เธอคนนั้นอยู่ห่างออกไปอีก  ทางเหนือและเย...

ฉันสงสัยอย่างนึงในตอนแรกที่เริ่มเขียน ข้อความเหล่านี้จะหล่นหายก่อนจะไปถึงเธอคนใหม่ที่ฉันไม่รู้จักหรือเปล่า?  หล่นหายเหมือนๆกับที่ทำหลายสิ่งหล่นหายไปในระหว่างการ...

มันเป็นเช้าวันธรรมดา คือเป็นเช้าที่ธรรมดา และวันนี้เป็นวันธรรมดา เช้ามืดวันอังคาร, หมอกลงหนา,  ในแคนทีนและเด็กไฮสคูลประปราย เป็นอีกครั้งเมื่อผมเลือกที่นั่งเส...

แด่วัยเยาว์ และฤดูกาลของผม, โปรดบอกเหตุผลสักข้อ ที่จะอธิบายว่าทำไมคุณถึงไม่น่ารัก ผมจะตอบกลับไป ถึงเหตุผลว่าทำไมคุณถึงสมควรถูกรัก เป็นคุณเสมอ ,เป็นคุณอีก...

ถ้าพูดถึงกีฬา ฉันคงชอบการวิ่งมากที่สุด แม้บนราวแขวนเหรียญรางวัลที่เก่าจนฝุ่นเขลอะจะไม่มีเหรียญสีทองอร่ามแบบที่จะไปอวดใครเขาได้ คงเป็นเพราะฉันรักที่จะออกวิ่ง ไม...

ตอนที่วาวแดดเจ็ดโมงเช้าสะท้อนกับผมสีน้ำตาล เธอตกหลุมรักเขา ตอนกลิ่นดัชท์ช็อกโกแลตฟุ้งฟ่องในอากาศ เธอตกหลุมรักเขา ตอนเปียโนคอนแชร์โต้ไร้ผู้ประพันธ์ดังขึ้น เธอตกหล...

ผมต้องการสบถใส่หน้าใครสักคนที่ทำให้วันของผมพัง ซึ่งคนนั้นแม่งกำลังเดินอยู่ริมถนน เตร็ดเตร่และพันยุ่งอยู่กับหูฟัง ไร้สติและความนอบน้อม เกรี้ยวโกรธอย่างร้ายกาจกับคนที...

มากกว่าทุกๆอย่าง เธอชอบเขามากกว่าทุกๆอย่าง ชอบเขามากกว่าแดดตอนเช้า ชอบเขามากกว่านมอุ่นๆ ชอบเขามากกว่าฤดูใบไม้ผลิ ชอบเขามากกว่ากลิ่นคาราเมลของร้านขนมปัง เหนือไปก...

เฉอะแฉะ และเต็มไปด้วยฝน ... นิยามของเย็นวันอาทิตย์เป็นอย่างนี้หรอกหรือ ผมก็ไม่เชิงไม่พอใจหรอก พายุเมื่อครู่ มันดีเสียอีกที่ได้เกิดขึ้น แม้มันจ...