กาลครั้งหนึ่ง อาจจะไม่นานเท่าไหร่นัก มันเริ่มจากตรงนั้น ทุ่งดอกไม้ ลมฤดูหนาว และตู้โทรศัพท์เก่าๆ มีเด็กสาวคนนึงนั่งอยู่ในนั้น ดูเหมือนเธอไม่มีสติและหลงทาง แต่ถึงอย่...

(ฤดูร้อน , ปริมาณน้ำตาท่วมขังในหัวใจ) เธอตื่นขึ้นมาด้วยอาการสำลักน้ำ ตะเกียกตะกายหาอากาศและแสงสว่างของการมีชีวิตอยู่ ก่อนจะรู้ว่าเธอไม่ได้จมลงในน้ำลึกแต่อย่างใด ...

เรือนกระจกขุ่นมัวเพราะไอฝน เทียนหอมที่เริงระบำตัวเองจากน้ำตาเทียน ปลายนิ้วที่กำลังพลิกกระดาษเหลืองกรอบ อาจจะเป็นงานของโจโจ โมเยส หรือไม่ก็วรรณกรรมรักสุดโศกสักเรื่อง เธ...

ดอกไม้สีขาว ร่วงกราวตกเกลื่อนเต็มพื้น บางดอกทิ้งตัวอย่างนอบน้อมลงบนเส้นผมสีน้ำตาลซินนาม่อนของเธอ เสียงเพลงในโบสถ์ประสานกับลมแว่วมา เดินทางแสนไกลเพื่อมาหยุดแวะให้เธอฟัง...

มัชฌิมาเกลียดฤดูหนาว เกลียดเสียงลมหวูดหวิวปะทะกับซอกตึกไปมาจนเกิดเสียงประหลาด เกลียดความรู้สึกเหมือนถูกกัดกินมาจากส่วนลึก เกลียดแม้กระทั่งดอกเดซี่ที่เอาแต่เบ่งบานร...

"อัญมณีอยู่ในตัวหนู หนูต้องค้นหามันให้เจอแล้วเจียระไนมันออกมาต้องใช้ทั้งเวลา และความพยายาม" "หนูกลัว ถ้าเกิดในตัวหนูไม่มีอัญมณีสวย ๆ อยู่ล่ะคะ" แม...

ถึง เกวลิน   สิบเก้ากับวันคืนที่เคล้าน้ำตา เธอเป็นเช่นนั้นมาเสมอใช่ไหม เธออาจมีบางคืนที่ข่มตาหลับลงไม่ได้ บางเช้าที่ทำอย่างไรแดดก็ดูไม่สดใส บางมื้อที่ฝืนกินให้จบๆ...

Dear , Lee taeyong สองพันสิบเก้า ปีนี้เราได้เจอกับเธอแล้วนะ อีแทยง ช่างเป็นความรู้สึกที่เกินจะคาดฝันได้เหมือนกัน ปีที่แล้วฉันยังเขียนจดหมายถึงเธอราวกับเธอเป็นพระเจ้...

และถ้าเธอมีดาวเหนือคือความดีนำทางอยู่ในใจ เธอจะไม่มีวันเติบโตอย่างหลงทาง  ทุกเช้าที่ลืมตาตื่นขึ้นมา ฉันมักถามตัวเองว่า  ‘วันนี้เป็นอย่างไร กำลังแบกอะไรไว้ในใจบ้าง’ บ...

ผมของเขาสีน้ำตาล ตาของเขาสีน้ำตาล และยิ้มของเขาก็หวานราวกับน้ำตาล  เสียงดนตรีหลากประเภทของวงโยธวาทิตกำลังแข่งกันส่งเสียงในเช้ามืดที่ไม่มีวี่แววของเมฆฝน และถ้าเงี่ยหูฟ...

‘ผมฝังความรักไว้ในดิน มันไม่ได้ตาย แต่ผมปลูกมันให้คุณ’ หรือเพราะเธอเกลียดแสงไฟจัดจ้าเกินกว่าจะอยู่ตรงนั้นได้ หรือเพราะกาแฟแก้วสีขาวสะอาดในมือของเธอมันขมเกินไป หรือเ...

เท้าเปล่าที่เหยียบลงบนกระเบื้องห้องนอนมีสัมผัสเย็นเฉียบ อากาศมีความชื้นลดลง เสียงแม่กับน้องสาวกำลังตกแต่งบ้านด้วยซองขนม และอาจแว่วมาด้วยเสียงแมว โคดาไลน์กับอัลบั้มเก...

“อะไรก็ได้ แต่มึงอย่าเป็นทานตะวันที่มีชีวิตเพื่อพระอาทิตย์อย่างเดียวได้ป่ะวะ ชอบเขาจนลืมคนบนพื้นโลกไปหมดแล้วมั้ง” คำเปรียบเปรยแมส ๆ ของเพื่อนสนิทดังเข้าโสตประสาท เ...

ถึง อีแทยง ฉันเขียนถึงเธอก่อนจะจบสิ้นปีสองพันสิบแปด ก่อนที่ฉันและเธอเติบโตกันขึ้นอีกปี ก่อนเลขอายุพวกเราจะรันใหม่เพิ่มอีกหนึ่งหน่วยปี และฉันอยากเขียนเอาไว้ เพราะฉัน...

"เติบโตเป็นคนที่ตัวเองชอบนะ" ใครคนนึงอวยพรวันปีใหม่ให้ฉันด้วยประโยคนี้ มันเป็นประโยคเพลนๆที่ฟังผิวเผินแล้วก็อาจจะไม่น่าสนใจ ธรรมดาเกินกว่าจะลึกซึ้ง ไม่เหมื...

ผมรักระเบียงบ้านตอนพระอาทิตย์ตกดิน ท้องฟ้าเปลี่ยนสี สลับเฉดนับล้าน นกบินกลับบ้าน ,และกลิ่นควัน มันไม่ได้มาจากบุหรี่หรอก  ผมมันแค่นักจุดเทียนหอม ไม่รู้สิ  ผมหลงรักก...

ฉันเขียนถึงเธอในคืนที่หัวใจล่มสลาย อีกครั้ง และอีกครั้ง มันมักเป็นคืนที่ฉันทำได้แค่นอนนิ่งๆ จ้องมองเพดานและโคมไฟสีขาวที่เลือนรางในความมืด แล้วเอาแต่เฝ้าถามซ้ำไปซ้...

หนึ่งหมื่นสี่พันหนึ่งร้อยห้าสิบห้ากิโลเมตร ระยะห่างจากกรุงเทพมหานคร  ถึงกรุงวอชิงตันดีซี กูเกิ้ลบอกฉันมาอย่างนั้น  . แต่เธอคนนั้นอยู่ห่างออกไปอีก  ทางเหนือและเย...

ฉันสงสัยอย่างนึงในตอนแรกที่เริ่มเขียน ข้อความเหล่านี้จะหล่นหายก่อนจะไปถึงเธอคนใหม่ที่ฉันไม่รู้จักหรือเปล่า?  หล่นหายเหมือนๆกับที่ทำหลายสิ่งหล่นหายไปในระหว่างการ...

มันเป็นเช้าวันธรรมดา คือเป็นเช้าที่ธรรมดา และวันนี้เป็นวันธรรมดา เช้ามืดวันอังคาร, หมอกลงหนา,  ในแคนทีนและเด็กไฮสคูลประปราย เป็นอีกครั้งเมื่อผมเลือกที่นั่งเส...