ก่อนอื่นคงต้องขอพูดว่า กลับมาแล้วค่ะ หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาเขียนนานมากฉันไม่ได้เบื่อการเขียนไปแล้วหรอก ยังคิดถึงมันอยู่เสมอแหละเพียงแต่ เวลาของฉันยังมีไม่เพียงพอให้ใช้...

เป็นอีกวันที่ฉันกลับบ้านดึกจากการทำงานขึ้นชื่อว่างานคงไม่น่ารื่นรมย์เท่าไหร่ ความกดดัน ความเครียด ยังฟุ้งอยู่ทั่วตัว ฉันนั่งกินข้าวพร้อมกับคิ้วขมวดพูดเรื่องต่างๆที่เจอ...

ตอนเด็กๆฉันมักจะชอบหาคำตรงข้าม  เพราะจะช่วยให้ฉันอธิบายอะไรได้มากขึ้น อย่างความดี ตรงข้ามกับความชั่ว ความสว่าง ความมืด ความสวยงาม ความน่าเกลียด  ความสุข กับความเศร้า ...

ไม่รู้จะเริ่มยังไง555 ชอบตั้งแต่ตอนไปเดินกล่องที่มันก็ร้อนนะง่วงด้วย แต่พอมีคนเดินมาใส่กล่องแล้วยิ้มให้ความเหนื่อยก็หายไปหมด เหมือนกันกับตอนไปถึงรร.บ้านท่าสำราญแล้วได้...

ฉันเคยคิดเล่นๆนะ ว่าหากมีโลกคู่ขนานที่มีตัวฉันอีกคนที่หน้าตาเหมือนกัน คิดเหมือนกัน อยู่ที่เดียวกันเจอกับเธอเหมือนกัน  ฉันจะทำแบบที่ทำอยู่นี้รึเปล่า หากมีตัวฉันอีกคน ฉั...

Re-write from my previous poem actually. Really, How could you do all of that? Even winter turns to spring.  You change the weather anywhere you're at. Oh, how lovely ...

ถ้าให้พูดตามความรู้สึกของใจฉันคงบอกว่าฉันกำลัง in love  แต่ถ้าให้พูดตามความต้องการของสมองฉันคงอยากอยู่รอบมัันมากกว่า  ฉันยังสัมผัสมันได้นะ ความรู้สึกจากความรักรอยยิ้มก...

ครั้งหนึ่งฉันสงสัย ว่าทำไมฉันถึงไม่ได้ความชัดเจนจากเธอเลย กลับกัน แม้ฉันให้มันกับเธอไปมากเท่าไหร่เหมือนกับว่าเธอไม่ได้ใส่ใจให้มันกลับคืนฉันคิดหลากหลายข้ออ้างเพื่อให้ตั...

After being around you, the feels came back. A sweet mysterious, yet alluring sensation which once had drown me to the deep deep sea... which I could not see but let i...

   Really, How could you do all of that? To change the weather anywhere you're at. Even the coldest day could be magically warm.  To make a place seemed to have a ...

You may think the headline is funny, it really is. I would hate myself for typing this if I were me in the past, I wish though. Still, I hate myself but not for that...

ฉันชอบฝน แต่บางครั้งก็ไม่ชอบ ฉันขอให้ฟ้าโปร่งในวันที่เร่งรีบออกจากบ้าน แต่หวังให้มันตกในตอนนอนกลิ้งอยู่บนเตียง ที่ไม่ชอบ ฝนก็ไม่ได้ผิดอะไร  มันแค่ทำตามหน้าที่ของมัน ...

   ฉันเขียนเรื่องความคิดถึงเยอะเหลือเกิน คงเพราะมันมากเกินกว่าจะเก็บเอาไว้ เอาจริงๆฉันก็ไม่มั่นใจหรอกว่ามันเรียกความคิดถึงรึเปล่า มันอาจจะเกินกว่านั้นแล้วก็ได้   ควา...

 เคยสงสัยไหมว่าการได้พบเจอใครสักคนจะมีความหมายกับเราขนาดไหนกัน สำหรับบางคนมันไม่ได้เป็นเพียงแค่การรู้จักชื่อ หน้าตา หรือรูปร่าง ไม่ได้เป็นแค่่การรู้ว่าเขาคือเพื่อน พี่...

      อีกแล้ว... ความคิดปั่นป่วนวุ่นวายในหัวอีกแล้ว หากคุณมองโต๊ะตัวหนึ่ง โคมไฟสลัวๆส่องให้เห็นหนังสือกองซ้อนกันเรียงราย กระดาษโน้ตถูกปากกาและดินสอขูดขีดไปมาอย่างไร้จ...

ฉันไม่รู้ว่าสำหรับคุณ ฉันถูกจัดให้อยู่ในสถานะอะไร คนรู้จัก  เพื่อน  พี่น้อง  คนคุย  ตัวเลือก คนน่ารำคาญ หรืออื่นๆ... ฉันไม่รู้ แต่ก็อยากรู้นะ  อยากรู้ว่าฉันมีสิทธิ์อ...

ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ตรงหน้าผาสูงชัน ไอน้ำเจือความเค็มจากทะเลเบื้องหน้าซัดมาแตะจมูก ฉันค่อยๆสูดหายใจลึก ให้เต็มปอดที่สุด  เงีียบเชียบที่สุด ฉันพร้อมจะกระโดดลงไปได้ทุกเมื่...

เราต่างมองหาแสงสว่างในความมืด แม้เพียงจุดเล็กๆก็ทำให้อุ่นใจ อย่างน้อยก็ยังมีแสง เราไม่อยากลองหาความมืดในแสงสว่างหรอก แม้เพียงจุดเล็กๆก็ทำให้หมองใจ ทำไมถึงต้องมีด้วย ...

       หากฉันพูดว่าทุเรียน คุณจะคิดถึงอะไร แน่นอนว่าต้องเป็นผลไม้ ห่อหุ้มตัวเองด้วยหนามแหลม เนื้อในเป็นพลูสีเหลืองนวล อบอวลด้วยกลิ่นที่บ้างว่าเหม็น บ้างว่าหอมน่ากิน ร...

    เปล่าหรอกขาฉันไม่ได้เป็นอะไร มันยังเดินได้ปกติ     แต่ที่มันก้าวไม่ออกคือใจฉันต่างหาก แต่ละวันผ่านไปฉันคอยพร่ำบอกกับตัวเองว่า ก้าวออกไปสิ ไม่ทำวันนี้แล้วเมื่อไหร่...