ชนุธนา แสนเหม กวีแห่งการดื่มด่ำและความขมขื่น - ๑ -โอ้เจ้าดอกลั่นทมที่ใครบางคนนั้นโยนทิ้งขว้างเหล่าภมรนั้นก็พาลพาให้สีขาวชอกช้ำโอ้เจ้าดอกลั่นทมที่เคยเบ่งบานอยู่ทุกเช้า...

ชนุธนา แสนเหม อายุจะยี่สิบแล้วแต่ยังทำตัวล้าหลังและเป็นเด็ก ผมเพิ่งส่องแฮชแท็ก #รีวิว2019 ไม่ว่าจะทั้งในเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ หรือในสตอรี่ล็อกก็ตามที --- ก็หวังว่าจะมีแนว...

ชนุธนา แสนเหม ไม่ใช่จะมาแนะนำเทคนิคมาริคง ไม่ต้องทำตามก็ได้ หวังว่าบล็อกนี้จะเป็นบล็อกสบาย ๆ อ่านง่ายนะ เมื่อวานเป็นวันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2562 --- ก็ไม่รู้จะรีบไปไหน...

ชนุธนา แสนเหม ในวันที่ไร้แสงดาว เศษของดาวประจำเมืองระยิบระยับอยู่บนฟ้า วันนั้น, ฉันถ่ายภาพส่งไปให้คุณ วันนั้น, ฉันหวังว่าคุณจะเห็นมัน วันนั้น, ฉันหวังว่า ความหวังเสี้...

ชนุธนา แสนเหม ยี่สิบหกพฤศจิกายนหกสอง เพราะผมกลัวเหลือเกินที่จะต้องหลงลืมใครสักคนไป ผมจึงไม่อยากมีชีวิต หากจะเริ่มต้นด้วยประโยคนี้, ในวัยสิบเก้าปี, ซึ่งผ่านไปเมื่อวานน...

ชนุธนา แสนเหมกลอนสุภาพเพื่อตัวเอง --- และเพื่อเขา โอ้รักเอยเมื่อเอ่ยว่าความรักบางคนทักดุจพระพายในวสันต์บ้างเปรียบเป็นพระพิรุณในอรัณย์บ้างเปรียบกามเทพท่านแผลงศรมา โอ้...

ชนุธนา แสนเหม --- จนถึงตอนนี้ก็ยังให้อภัยตัวเองไม่ได้ --- ครูครับ ผมยังกลับเข้าไปได้อีกไหมครับ?กลับเข้าไปเรียนในห้องเรียนที่ครูสร้างขึ้นเพื่อผม อย่างน้อย, ให้ผมได้เร...

ชนุธนา แสนเหม เขียนกวีในช่วงที่ดาวน์มาก ๆ นี่ก็ดีเหมือนกันแฮะ - ๑ -ผมถาม "เธอรักฉันไหม?"แต่เธอไม่ได้ตอบมาผมเลยไม่ได้ฟังคำตอบอื่นที่เป็นไปได้อีกเลยในจักรวาลน...

และในวันนี้เอง --- ผมจึงได้รู้สึกตัวว่าโรงเรียนนั้นช่างเลือดเย็นเสียเหลือเกิน มานีบ่นว่าอยากให้วิชาการเขียนบล็อกอยู่ในหลักสูตร --- แทนวิชาคณิตศาสตร์ ตอนนี้มีสอ...

ชนุธนา แสนเหมเป็นแค่การบ่นแบบคนแก่เท่านั้นหากผิดพลาดประการใดต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ ต้องเท้าความก่อนว่าตัวเองมีชีวิตกับอินเทอร์เน็ตมาตั้งแต่ตอนประถมปลาย ๆ และเพิ่งจ...

ชนุธนา แสนเหม จากเรื่องจริงและเรื่องไม่จริงของสี่วันแห่งความทรหด ๑) กลอนเปล่า เอาวะ, ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วสอบแป๊บเดียวก็คงเสร็จไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่หรอกเพราะก็คงเหมือนกั...

สมศักดิ์ยื่นแขนผอม ๆ มาดึงกลับอย่างทุลักทุเล ลากฝ่ามือลูบบนกระเป๋าไป สายตาส่อความสนอกสนใจ “โอ้โฮ...กระเป๋าเหล็กเลยเหรอวะ?” สมศักดิ์มองดูถนนที่เคลื่อนคลาโอบล้อมเขาไปเ...

ชนุธนา แสนเหม แต่งเพื่อเตือนตัวเองซึ่งกำลังถึงวัยใกล้กินเหล้าได้แล้ว [อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑]        ๏ เติบใหญ่ประจวบวาร                นรชาติประสิทธิ์สิ่งเนื้อแท้มนุษ...

ชนุธนา แสนเหม เขียนคลายเครียดเท่านั้น ๏ ดอกสายหยุดหยุดกลิ่นเมื่อสิ้นสาย เจ้าบานคล้ายไม่ไร้สิ้นซึ่งกลิ่นหอม ดอกซ่อนกลิ่นประทินผิวให้ดมดอม เจ้านอบน้อมค้อมรับด้วยเต็มใจ ...

ชนุธนา แสนเหม --- แรงบันดาลใจจากฉันจึงมาหาความหมาย เขียนเพื่อให้ระลึกถึงตัวตนของเยาวชนเป็นครั้งสุดท้าย ตะวันฉายปลายฟ้าอรุณรุ่ง เด็กน้อยมุ่งเล่าเรียนเขียนหนังสือ ตั้...

ชนุธนา แสนเหมเขียนเพราะเป็นติ่งเกาหลี(ซึ่งจริง ๆ มันก็ไม่เกี่ยวกันหรอก) - ๑ -ฝนตกพรำ ๆ ในวันเสาร์ฉันยังนอนหลับอยู่ในความฝันฉันมองดูอดีตที่ผ่านมา --- เกือบหลายร้อยวัน...

กลอนสุภาพ โดย ชนุธนา แสนเหมมีรูปกายสายใยได้ประสาน ดังเทพท่านประทานพรยิ่งใหญ่ มีมนุษย์จุติอยู่ภายใน เลี้ยงอยู่ในท้องสมุทรก็หลุดมา ออกจากน้ำมีชีวิตบนอ้อมอก มารดารักปักป...

เมื่อประมาณต้นเดือน (วันที่เขียนบล็อกนี้คือวันที่ 24 เม.ย. 2561) ผมได้ไปดูภาพยนตร์ระทึกขวัญชื่อดัง คือเรื่อง A Quiet Place (และประเด็นคือไปดูคนเดียวด้วยไง ผวาแบบไม่มีใ...

บล็อกนี้ผมไม่มีแขกรับเชิญก็จริง แต่ผมบอกว่าวันนี้จะพิเศษออกไป เพราะผมจะไม่มาหาเหตุผลให้เรื่องผีแล้ว เหนื่อย. --- (Take 2) อาจจะมีบ้างนะครับที่ท่านๆ เกิดความสงสั...

ชนุธนา แสนเหม แต่งเพราะหิวข้าว "โอ้นงนุช หยุดเถิดหนา อย่าเดินหนี" บุรุษชี้ แจงสตรี ที่หัวเสีย "ก็ใยพี่ คิดเอาเขา มานัวเนีย" หญิงก็เหี่ย ชายก็เบื่อ...