แด่คุณ, เจ้าของมืออุ่น หัวใจสีขาว บ้านหลบพายุ และความอดทนอันล้นเปี่ยม ธันวาคม, 2563 ลมหนาวปะทะใบหน้า เรานั่งอยู่บนกระดานหก ผลัดกันส่งให้อีกคนเอื้อมมือไปให้ถึงปุยเมฆ...

แผ่นหลังที่เคยนำหน้าเธออยู่เสมอ ปรากฏชัดในสายตาด้วยความบังเอิญ สถานะที่เปลี่ยนไป ระยะทางที่ไกลขึ้น ทำให้เขาไม่ได้หันกลับมาคอยมองว่าเธอยังเดินตามหลังเขาอยู่หรือเปล่าเห...

ฉันอยากหันหลังให้ดวงอาทิตย์ เธอหวังว่าเธอจะเหี่ยวเฉา  แห้งกรัง  ร่วงหล่น  และเน่าสลาย  เธอหวังว่าเธอจะตาย แล้วเกิดใหม่เป็นดวงอาทิตย์ของใครซักคน อย่าเลยเมฆฝนลอยต่ำอีกแ...

ตอนที่เรายังโตไม่พอ ความรักจากเขาช่างสวยงามเสียเหลือเกิน แม้บางครั้งมันจะเจ็บปวดจนอยากบอกกับเขาว่า พอเถอะ เลิกกันเถอะ เราสูญเสียความเป็นตัวเองไปมากจนเกินพอแล้ว แต่สุดท...

ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด ถ้าเป็นตัวฉันเมื่อซัก 6-7 ปีก่อน การมีรักทางไกลคงเป็นเรื่องที่รับมือได้ยากทีเดียว อย่าว่าแต่รักทางไกลเลย แค่เขาคุยกับคนอื่นมากๆ อยู...

เพราะฉันรู้ว่าลูกของฉันจะโดนทำร้าย จากกรอบที่เรียกว่า  ความปลอดภัยเหมือนกับที่ฉันโดนในวันนี้ แม่ขังฉันไว้ในกรงที่ปลอดภัยจากโลกภายนอก แต่กลับไม่เหลือแม้แต่อากาศไว้ให้ฉ...

ตอนที่เรานั่งร้องไห้ให้กับความรัก มีคนๆ นึงนั่งลงข้างเรา แล้วบอกกับเราว่า “เนี่ย รู้มั้ย เวลาร้องไห้เซลล์สมองของเราจะตายไปเป็นหมื่นเป็นพันเซลล์เลยนะ” ตอนนั้นเราหยุดร...