ผมกำลังเป็นอะไร จนมารู้ตัวอีกทีในตอนนี้มันก็เลยเถิดไปไหนไกลเสียแล้ว ผมรู้แต่เพียงว่าสิ่งที่ผมเต็มใจที่จะพบปะเป็นประจำอยู่เสมอก็คือเสียงเพลงที่เข้าปะทะโสตประสา...

        ตั้งแต่จำความได้ ผมตั้งหลักปักฐานที่นี่มานานแล้ว ผมไม่มีพ่อไม่มีแม่ ด้วยวัยที่อ่อนเกินกว่าที่จะรับรู้หรือจดจำ ผมจำได้แต่ว่าตัวผมมีคนที่คอยอุปถัมป์เลี้ยงดู จิตส...

         แหงนหน้ามองนาฬิกาบนฝาฝนังเป็นเวลาตีสอง ท่ามกลางความสงัดเสียงนาฬิกาเดินเป็นเสียงเดียวที่ผมรับรู้ได้ในขณะนี้ มือขวาตวัดเขียนลงไปอย่างใจร้อน สายตาทั้งสองจ้องมองล...

         เขาเปิดตู้เสื้อผ้า สายตาทั้งคู่ของเขาเหมือนกำลังเลือกสรรเสื้อผ้าตัวเก่งของตัวเองพร้อมๆกับหยิบจับมันมาวางทีละตัว ตามต่อด้วยเสื้อกันหนาวอีกหนึ่งตัวแล้วพับวางทั...

          ในขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังย่ำก้าวสองเท้าที่ไม่ค่อยถนัดไปตามจังหวะเสียงเพลงจากหูฟังที่เสียบอยู่ข้างหัวทั้งสองของเขา เหมือนว่าบรรยากาศจะชอบเห็นเป็นใจ ท่ามกลางเส้น...

         เป็นปรากฎการณ์ครั้งใหญ่สำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับชายหนุ่มคนนี้แล้ว มันก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวของช่วงเวลาที่ผ่านมาทั้งหมดซึ่งมันดูธรรมดาถึงที่สุด ปีใหม่แบบนี้เขาเ...

       ผมชื่อเต๋า ตั้งแต่ผมจำความได้ผมเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง นิวาสสถานก็ไม่ได้ใหญ่โตสักเท่าไหร่ พ่อผมเป็นนักดนตรี ส่วนแม่เป็นจิตรกร หลังจากผมเรียนจบปริญญาตรี...

          ก่อนหน้านี้.. ก่อนที่ลมหนาวจะพัดหวนกลับมา ผมตั้งหน้าตั้งตารอตั้งแต่ฤดูก่อนหน้า มันเป็นฤดูฝนที่แดดร้อนกว่าเดือนเมษาซะอีก ในหัวก็คิดหมันไส้จะเปิดก๊อกน้ำเอาสายย...

      วันทั้งวันผมนั่งนิ่ง ไม่เป็นอันทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเอาซะเลย ทั้งๆที่การงานการบ้านก็ท่วมหัวแต่ผมกลับปล่อยวันเวลาให้มันผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์        จึงไม่แปลกท...

        ผมมักจะมีสมุดเล่มเล็กๆอยู่เล่มนึง สมุดเล่มนี้ กระดาษแผ่นนี้ บรรทัดเส้นนี้มันคงจะเป็นแค่กระดาษที่ไม่มีคุณค่าอะไรเสียเลย ถ้าผมไม่หยิบปากกาหัวแหลมๆมาจรดข้อความบัน...

       มันเป็นเรื่องที่ผมไม่จำเป็นต้องบอกพวกคุณหรือสาธยายให้คุณรับรู้เลยสักนิด แต่มันเป็นความรู้สึกที่ย้อนแย้งอยู่ข้างในส่วนลึกระหว่างผมกับเธอคนนั้น จนผมเริ่มเปลี่ยนค...

ความสัมพันธ์ระหว่างกันและกัน เราจำได้ว่าเราก็รู้จักพ่อกับแม่เป็นคนแรก ถ้าให้คะแนนกับมิตรภาพครั้งนี้ เรานั้นให้เต็มร้อยอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทว่า.. พอนานวันไป โลกมันมักจ...

ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนเลยว่า เราเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบเก้า.. ที่ยังละอ่อนต่อสิ่งเร้าจากโลกภายนอก เด็กหนุ่มที่ใช้ชีวิตโดยมีเวลาเป็นตัวนำพา เราอยู่กับตัวเองโดยมีความไม่กล้...

การเดินทางมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับผม มันเป็นสิ่งที่ผมต้องเจออยู่ทุกวัน ทุกวันนี้ผมพบปะกับรถเมล์มากกว่าเพื่อน หรือแม้กระทั่งครอบครัวของผมเองซะอีก ถ้ามันเป็...