คุณไม่ได้ออกไปส่งเสียง ทั้งไม่ได้ออกไปพูด หนีจากเมืองนั้นมาด้วยความหวังเพียงน้อยนิด สู่โลกกว้างไกลแต่กลับหดแคบจากเพื่อนพ้องและญาติมิตร ตอนพวกเขายิงกระสุนนัดแรก จำได้ว่...

เพียงหยิบกระดาษขึ้นมาวางบนโต๊ะ คิดนิ่งนานว่าจะเขียนอะไรลงไปดี เสียงระงมของแมลงกลางคืนสอดแทรกเข้ามาในเสียงที่ดังก้องอยู่ในหัว คุณแค่บอกว่า เราจะผ่านเลยไปทางนั้นได้เหมือ...

เหมือนฝนจะมา และฉันทิ้งตัวลงนอนช้าๆ เคลิ้มฝันอยู่ในหลุมลึกของจิตใต้สำนึก แผ่วเบาเสียงฝนอ้อยอิ่งอยู่ข้างหู "คุณบอกรักไปกับใครสักกี่คน" เสียงดังเบาราวตกกระทบใน...

‘แบบจำลองของเหตุผล’ ผลงานล่าสุดของ ‘จรรยา อำนาจพันธุ์พงศ์’ โดยรูปแบบ ไม่ว่าจะเรียกขานงานชิ้นนี้ว่าเป็นอะไร ทั้งเรื่องเล่าเปิดเปลือยความคิด ความเรียงที่ถักทอด้วยถ้อยคำแ...

‘แบบจำลองของเหตุผล’ ผลงานล่าสุดของ จรรยา อำนาจพันธุ์พงศ์ โดยรูปแบบ ไม่ว่าจะเรียกขานงานชิ้นนี้ว่าเป็นอะไร ทั้งเรื่องเล่าเปิดเปลือยความคิด ความเรียงที่ถักทอด้วยถ้อยคำแห่...

ตอนที่ผมเล่าให้เขาฟัง เขาได้แต่นิ่งฟังอยู่เงียบๆ เงียบพอๆ กับตอนที่เขาเดินจากไปนั่นแหละที่ปลายขอบฟ้ามีหมอกคลุมไปทั่ว ผมจินตนาการถึงฝูงนกเงือกที่บินลัดฟ้าในยามรุ่งอรุณ ...

ภูเขาหรือทะเลเม็ดทรายและต้นไม้มิอาจนับคลื่นซัดสาดหรือไหวโยกกิ่งไม้เห่กล่อมในเดียวดายไม่พบพานอ่อนล้าตามหาในฝันอันเปลืองเปล่าหลากหลายบทเพลงซ่อนใบหน้าหลากหลายถ้อยคำซ่อนขม...

แค่การมีอยู่ในช่วงหนึ่งพลันหายไปเหมือนโดนทำร้าย คล้ายการปลอบโยนรุ่งเช้ากลับมาอีกวันฉันยังมีชีวิตในว่างเปล่าภายในเยียวยาด้วยเพลงเพลงหนึ่งเหมือนโดนทำร้าย คล้ายการปลอบโยน...

ไม่มีที่ว่าง ลานโล่งแห่งโลกกลายเป็นสนามเด็กเล่น ต่างเล่นสนุกสนาน เสียงเฮฮายินดี และโห่ไล่ โยนกล่องของขวัญออกไปให้คนไม่รู้จัก ขนสัมภาระออกมาผึ่งแดด จากนั้นช่วยกันจุดไฟเ...

ด้วยสิ่งที่เรียกว่า การปลอบโยน ได้ทิ้งฉันไว้ในรอยเลื่อนของกาลเวลา ตายสนิทอยู่ในนั้น เป็นดวงวิญญาณจองจำอยู่ในฝันแหลกสลาย รอยเท้าของเธอย่ำผ่าน รอยเท้าของนักเดินทางเหยียบ...

วันและคืนบิดรูปของมันจากความฝันที่เรามี สิ่งต่างๆที่ผ่านพ้นเข้ามา และสิ่งที่ดำรงอยู่อาจคือเหตุผลที่อธิบายได้ยากยิ่ง กลางคืนจึงกินพื้นที่ด้วยสีดำ กลางวันจึงเต็มไปด้วยแส...

ราวกับเดินออกจากสถานที่หนึ่งในช่วงเวลาหนึ่งไปยังอีกสถานที่หนึ่ง ใช้เวลาเพียงแค่อึดใจ แต่สองสถานที่กลับมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ผมหมุนตัวเองไปรอบๆ ราวกับการมองหา...

เส้นโค้งของวันและคืนลากเลื้อยอยู่ในความโดดเดี่ยว และมันซ่อนปรารถนาบางอย่างเอาไว้อย่างแนบเนียน ผ่านยามเช้าที่แสงอรุณรุ่งสาดทอ  คุณตื่นขึ้นมาพร้อมกับความมึนงง มองออกไปหา...

ฤดูกาลใดบอกลาฉัน มองไปในดวงตาของเธอ สีฟ้าเกลื่อนเมฆขาวลอยล่อง ความหมายของการมีชีวิตอยู่ซ่อนอยู่ในราวป่าเงียบสงัด หากเสียงน้ำไหลในลำธารเป็นดั่งบทกวี ป่าแห่งนี้ก็กล่อมฉั...