ลมหนาวที่พัดผ่านตัว ทำให้ฉันรู้สึกใจหาย จะหมดปีอีกแล้วสินะ ฉันยึดติดกับอดีตและวนเวียนอยู่กับมันมา1ปี ฉันไม่สามารถ ตัดเค้าออกไปได้ ฉันรู้สึกแค่ว่า อยากทำวันนี้ให้ดีที่ส...

หลังจากกลับมาคบกัน ครั้งนี้เค้ามาอยู่ในห้องพักของฉัน  เราได้ไกล้กันมากขึ้น ผูกพันมากขึ้น ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน ด้วยความโหยหา และ ความคิดถึง ฉันตัดทุกอย่าง และ ไม่ทำทุกอย่...

ฉันกลับไปคบกับคนที่เคยห้ามฉันทำเรื่องต่างๆ ฉันว่าครั้งนี้ เป็นข้อผูกมัดสมยอม ที่สมบูรณ์แบบที่สุด ในบรรดา #ep ที่ผ่านมา ครั้งนี้ ฉันไม่ติดเพื่อนแบบที่เค้าต้องการ ไม่ทำใ...

ฉันในตอนนี้ฉันกำลังเดินหน้าเต็มที่ เพื่อทำตามความฝันของตัวเอง ทางข้างหน้าเส้นทางความฝัน ที่ตอนแรกมันมืดจนฉันคิดว่า ฉันคงเดินไปไม่ได้ ตอนนี้ฉันพบว่า ใช่ !! ฉันคิดถูก !...

ฉันพยายามดิ้นรน ทำธุรกิจ ในช่วงหาค่าเทอม ฉันลองไปหาเสื้อผ้าของมือสองที่วัดสวนแก้ว (ฉันไม่แน่ใจว่าฉันไปสายเกินไปมั้ย แต่มันเก่าเกินไป) ฉันไปโกดังญี่ปุ่นมือ2 (แต่พบว่า ...

การเปลี่ยนแปลง ครั้งก่อน ฉันย้ายจากบริษัทเอกชน มาสอบเพื่อทำงานโรงพยาบาลรัฐ ต่อมา มีเรื่องการฝึกงาน  จึงกลับไปทำบริษัทเอกชนที่เดิม ตอนนี้ ฉันไกล้เรียนจบ และเริ่มเจอรอ...

เราไม่รู้ว่า อาการเพ้อของเรา เป็นเพราะเรา คิดถึง หรือเพราะ เราเหงา กันแน่ เราต้องการใครซักคน ? เลยนึกถึงอดีตรึเปล่า ถึงรู้สึกอยู่ลึกๆว่าถ้าให้กลับไปเจอเรื่องเดิมๆ คงไม...

วันเสาร์ที่1 สิงหาคม 2563 เราไม่ได้เขียนไดอารี่นานมากแล้ว😑 รู้สึกว่าส่วนมากเราจะเขียนเฉพาะเวลาเราไม่สบายใจนะ ตอนนี้ เวลาผ่านไปเกินครึ่งปีละ😅 ปีนี้เป็นปีที่แปลก ที่สุ...

ตั้งแต่กลางปีที่แล้วจนถึงตอนนี้ รวมๆช่วงเวลาแสนเหนื่อยทั้งหมดก็ราวๆ 1 ปีได้ มันเป็นปีที่ฉันใช้พลังงานเยอะที่สุดใช้สุดแรงเท่าที่จะไหว เวลาที่พักผ่อนจริงๆ รวมๆ ยังพอนับไ...

คิดถึงอาการแฮ้งค์ว่ะ ตอนนี้เป็นช่วงโควิด ทำไมเราต้องมาบ่นอะไรแบบนี้ด้วย คิดถึง ร้านเหล้า คิดถึง เพื่อน คิดถึง เวลาที่เครียดกับงานแล้วเจอเพื่อนที่เครียดกว่า จนเราไม่...

มีคนหลายคน เตือนว่าการวางตัวและนิสัยของฉัน ยังดูเด็กเกินไป ฉันควรเปลี่ยนบุคลิค แล้วทำตัวให้โตมากกว่านี้ ให้ตายสิ 😑 ฉันไม่อยากโตเลย😥 ฉันไม่เคยบังคับให้ตัวเองดูโตด้วย ...

เขาคือ เด็กชายขี้สงสัยที่แตะบอลใส่หัวของฉันแล้วทำเป็นไม่เห็น ในเดือนเมษายนของปี62......... ฉันพบใบหน้าขี้สงสัยที่คุ้นเคย ที่เคยพบตอนวัยเด็ก ตอนนี้เขาไว้หนวดและผมยาว...

นี้เป็นครั้งแรก ที่เจ้าแบตตาเลี่ยน ไถอยู่บนหัวฉัน ผมยาวเกือบถึงเอว ใช้เวลานับปีกว่าจะยาว ตอนนี้ถูกตัดแล้วไถออก อย่างรวดเร็ว และไร้เยื้อใย  วินาทีที่ฉันมองตัวเองตรงหน้า...

ฉันเลือกที่จะเอาตัวเอง ออกจากที่ๆ ทำให้เรารู้สึกตัวเล็ก เอาตัวเองออกจากคน ที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา คนที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราล้มเหลว ไม่ได้เรื่อง และไร้ค่า และพยายามต่อส...

เราไปเที่ยวพัทยา โดยวิธีที่แฟนเก่าพาไป เพราะอยากไปเที่ยวทะเลเฉยๆ เรานั้งรถเมย์ หน้าปากซอยบ้าน ด้วยสายที่นั้งด้วยกันบ่อยๆ นั้งเบาะที่นั้งด้วยกันวันนั้น  ไม่ใช่เพราะคิดถ...

ฉันตัดสินใจมาเที่ยวพัทยาคนเดียวครั้งแรก ในระหว่างทาง ที่นั้งรถ รถแวะเติมน้ำมัน ทำให้ฉันได้มีโอกาศนั้งคุยกับคุณป้าคนหนึ่ง ป้าบ้านอยู่ที่พัทยา โดยเริ่มการการที่แบบยิ้มให...

ไดอารี่ อาหาร ตอนที่ 1 เครปคุณลุง ฮะ? อะไรนะ พิกัด: อยู่ที่สะพานลอย ตรงเอสผนาส แคราย นนทบุรี เวลาขาย: ช่วงบ่ายถึง ช่วงหัวค่ำ เครป รสชาติบ้านๆ ที่กินแล้วต้องอยากมากิ...

ฉันเคยโดนบูลลี่ จนเป็นโรคซึมเศร้าครั้งแรก ตอนอายุ 17 หลังจากนั้นฉันก็พยายามคิดบวก ฉันได้มีเพื่อนสนิดเพิ่มขึ้นมากมายหลังจากช่วงนั้นจนฉันแทบไม่รู้สึกเศร้าเพราะโรคนี้อีก ...

ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดาที่ตื่นเช้ามาใช้ชีวิตเบียดๆบนรถไฟฟ้าอย่างน้อย 30 นาทีต่อวัน ตกเย็นยืนเบียดกับคนบนรถเมล์กลับบ้าน ฉันทำงานในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ฉันย้ายจากที่ทำงานเก...

เราเจ็บจนไม่อยากคบใครแล้ว ไม่อยากคุยกับใคร ถึงลึกๆจะอยากมีใครซักคน แต่ก็ยังกลัว ไม่อยากให้พัง ไม่อยากเริ่มใหม่ เหนื่อยแล้ว ตั้งใจว่า คนสุดท้ายต้องเป็นเค้าแต่มันก็พัง ต...